Om half zeven begon de wedstrijd tussen Charleroi en Kortrijk dinsdagavond. Te vroeg, vonden de supportersclubs van KVK. Dan moesten ze rond een uur of drie al vertrekken in Kortrijk. Wat volgde: een oproep om weg te blijven uit het stadion van Charleroi. Een actie tegen de al te gekke starturen. Die zijn er om de betaalzenders te bedienen. Zij willen dat hun klanten alle wedstrijden kunnen zien, en dus moet er op verschillende uren gespeeld worden.

Eén man ging wel naar Charleroi. Jurgen, een naar Gent uitgeweken Kortrijkzaan. Van de boycot van de KVK-supportersclubs had hij wel gehoord. Toch deed de geboren Kortrijkenaar gewoon waar hij zin in had. “Ik woon in Gent”, zegt hij. “Naar Charleroi sporen is voor mij niet zo moeilijk. Ik ben geen kuddebeest. Ik wou de match zien en ik deed het gewoon. Ben ik fanatiek? Een fanatieke supporter, dat wel.”

Jürgen benadrukt dat ook hij de actie van de supportersclubs steunt. “Ik vind die nieuwe starturen ook onnozel. Maar ik kon met de trein gaan, zoals altijd.” En dus zat Jürgen dinsdagavond alleen op de tribune. “En niet alleen in de tribune. Ook in de bezoekerskantine. Toen ik binnenkwam, stond er vier man personeel op me te wachten. (lacht) Ik heb toch wel een pint of vijf gedronken. Die mensen moesten toch iets verdienen. Wel jammer dat er geen hamburgerkraam voor me was. ”

In het dagelijks leven is de voormalige Kortrijkzaan een begenadigd visual artist. Hij gaat door het leven als Brantt(be). “Het voetbal kan je een uitlaatklep noemen. Meestal ga ik alleen. Erg vind ik dat niet, want ter plaatse maak ik mijn vrienden of ken ik mensen. Naar Kortrijk spoor ik ook alleen, maar ik kom er onmiddellijk mensen tegen die ik ken.”

Stem weg

De match zelf vond Jürgen aanvankelijk niet zo geweldig: “De eerste helft was eerder saai. De tweede helft hebben de spelers van KV Kortrijk hun best gedaan. En dan heb ik me volledig laten gaan. Roepen, juichen … Alleen het supporterslied Vis in de Leie heb ik niet gezongen. gezien ik amper nog een stem heb nu.”

Op zijn eentje probeerde hij het zwart-witte leger van Charleroi te overstemmen. Met succes. 2-0 werd 2-2. “Speler Dylan Mbayo is me achteraf nog komen bedanken.”

Jürgen spoorde na de match onmiddellijk terug naar Gent. Maar niet vooraleer hij z’n rode supportersshirt verhulde. “Ik trok een zwart T-shirt met lange mouwen aan. Dat leek me beter.”