LEES OOK. Drie op een rij: Lotte Kopecky is Flandrienne van het jaar en kroont zich tot koningin van het gala

Winst in Strade Bianche en Ronde van Vlaanderen

“Mijn transfer naar SD Worx had ik nodig. Ik word jaar na jaar sterker. Daar heeft de ploeg op zich niks mee te zien, maar hoe beter de rensters rondom jou, hoe beter je zelf wordt. En hoe meer hulp je ook krijgt. Met die zege in de Strade Bianche is alles begonnen. Eindelijk die topwinst. Ik wist dat ik het kon, maar de bevestiging was vooral belangrijk om het vertrouwen te krijgen bij mijn nieuwe ploeg.”

“Ik heb velen verbaasd, maar zonder pech zou ik er vorig jaar ook dichtbij zijn geweest. Ik kan best wel een beetje klimmen. En dan kwam die zege in de Ronde van Vlaanderen. Eigenlijk minder straf dan de Strade, maar als Belgische wel specialer. Veel media zetten mijn zege ook op de eerste pagina’s, voor de verslaggeving van de mannen. Dat is een mijlpaal voor onze sport.” (Lees verder onder de foto)

Net niet in Giro en Tour

“Na een prachtig voorjaar wilde ik ook scoren in de Giro en Tour. Vooral in de Tour, waarin het vrouwenwielrennen enorm veel aandacht kreeg, wilde ik een rit winnen. Ik had er hard voor gewerkt en kwam met heel veel verwachtingen aan de start. Als het dan niet lukt, raak je gefrustreerd. Conditioneel was ik in orde, maar het gevoel was slecht. Dat had met frisheid te maken. Ik vind niet dat ik de Giro niet had moeten rijden, voordien moet er iets fout zijn gelopen.”

“Natuurlijk: iedereen verwacht nu van mij dat ik koersen win. Dat is niet zo vanzelfsprekend. Dat is een gevoel waar ik nog steeds niet prima mee kan omgaan (lacht). Een derde plaats is ‘maar’ een derde plaats. Ik leg mezelf ook druk op, hoor. Ik werk al sinds mijn dertiende samen met sportpsycholoog Bert Van Poucke en dat is wel nodig. Als het niet goed zit in het kopje, zullen ook de benen niet draaien.” (Lees verder onder de foto)

Op een zucht van de regenboogtrui

“Die tweede plaats op het WK in Wollongong kan ik niet uit mijn hoofd zetten. Tweede worden achter Annemiek van Vleuten is niet slecht, zeggen veel mensen mij. Maar als je niet teleurgesteld bent met een tweede plaats op een WK, dan zal je nooit wereldkampioene worden. Ik koers om te winnen en wil ooit een jaar lang in die regenboogtrui rondrijden. Al was ik bijna niet gestart.”

“Na de Tour heb ik afgezegd bij de bondscoach omdat ik het beter vond om mijn lichaam rustig te laten herstellen in functie van 2023. Maar dan reed ik de pannen van het dak op het EK baanwielrennen. En veranderde ik van gedacht. Al zeiden sommige analisten dat het de koers te veel zou worden (lacht). Ik was daar wel gefrustreerd over, want ze weten niet hoe het zit met mijn trainingsopbouw.”

“Kieran (De Fauw, haar coach en vriend, red.) en ik weten wat we doen. Ik rijd ook graag veel wedstrijden om in mijn hoofd de bevestiging te krijgen dat ik goed bezig ben. Hoogtestages worden steeds belangrijker, maar ik zou niet zoals Annemiek van Vleuten kunnen leven. Die trekt na elke wedstrijd naar Livigno of zo. Ik ben graag thuis. Daar voel ik mij op mijn gemak en kan ik mijn hoofd leegmaken.” (Lees verder onder de foto)

Twee Europese en twee wereldtitels op de piste

“Mijn liefde voor het baanwielrennen is zeer groot. De piste heeft mij al zoveel gebracht, ik zit daar nooit tegen mijn goesting. Die twee Europese titels in München gaven mij na de Tour opnieuw het vertrouwen om ervoor te gaan op het WK op de weg. De sfeer bij de nationale pisteploeg is ook apart, we zijn een groep vrienden. Ik kan er helemaal mezelf zijn.”

“Ik heb de combinatie piste-weg nodig, die afwisseling doet deugd. En de Olympische Spelen in Parijs binnen twee jaar zijn een groot doel. Ik denk dat ik daar met de nodige ambitie naartoe kan trekken. Het wordt zaak de komende twee jaar goed te plannen, maar ik heb al bewezen dat ik een constant seizoen kan rijden, ook al is het programma zwaar. Ik heb er alle vertrouwen in.”

“Ik besef nu dat 2022 een jaar is om nooit te vergeten. Misschien is het wel goed dat ik geen wereldkampioene op de weg ben geworden, anders zou ik nooit beter kunnen doen. Ik heb ook geleerd dat ik meer moet genieten van een zege. Ik sta er te weinig bij stil.”