“Deze overwinning doet enorm veel deugd”, zegt Lars Coveliers die voor het geruststellende tweede doelpunt zorgde. “Dit hadden we als groep écht nodig. De vorige wedstrijden was het soms van net niet of lieten we ons te gemakkelijk ringeloren. Deze overwinning zal ons opnieuw een boost geven.”

Ook alleskunner Andy Van Hoof pikte zijn goaltje mee. Hij opende net voor de pauze, als gelegenheidsspits, de score nadat de Lilse doelman een schot van Cobos niet kon klemmen. “Mijn polyvalentie speelt me soms parten, maar vandaag levert het me een doelpuntje op. Ik probeer op elke positie mijn steentje bij te dragen en stond op de goede plek om te scoren.”

Dat Berchem bewust en slim de tering naar de nering zette, is geweten. En dat de kaart van jong talent wordt getrokken ook. Chapeau voor bestuur en trainers want niemand twijfelt eraan dat dit de énige manier is om te overleven. Met zijn derde invalbeurt op rij was het de net 17-jarige Ambrose Frimpong die eventuele criticasters de mond snoerde. Op amper achtentwintig minuutjes toonde de aalvlugge student Sportwetenschappen zijn klasse. Met inzet, werklust en technische hoogstandjes kreeg hij de supportershanden op elkaar en zette hij Coveliers, met nog een kwartier op de klok, op weg naar het bevrijdende doelpunt.

“Ik geniet ervan”, lacht Frimpong zijn tanden bloot. “Ik ben blij dat we de krappe voorsprong konden verdubbelen en dat ik bij die actie betrokken was. De ploegmaats en trainers geven me voortdurend goede raad en tips. Er zijn nog veel werkpunten maar van deze invalbeurten leer ik iedere keer iets bij. Zo miste mijn kopbal in de slotfase de juiste richting om te scoren. Op dit niveau moet die bal bij een volgende gelegenheid gewoon binnen.”

De toekomst lacht de bescheiden Frimpong toe, dat staat vast. Maar ook voor Berchem ziet het er goed uit. Kampioen zal men niet worden, maar deze jonge spelersgroep toonde tegen Lille dat het beschikt over goede voetjes tegen Lille. En dat belooft voor de toekomst.