Als wrakkenduiker heeft Vic Verlinden meer dan zijn strepen verdiend. Geen wereldzee is hem onbekend. Na eerdere publicaties over zijn avonturen, pakt hij nu uit met een boek over een scheepswrak dat zowel in Europa als over de plas nog altijd heel wat zielen weet te beroeren: dat van de Lusitania. Het schip dat cruisereizen maakte tussen Liverpool en New York werd op 7 mei 1915 voor de kust van Ierland, twaalf mijl in zee voor het plaatsje Kinsale, door de Duitsers getorpedeerd.

“De Lusitania was met zijn 220 meter lengte en 29 meter breedte voor zijn tijd het grootste en snelste schip”, vertelt de Schellenaar. “De Titanic staat op nummer 1 als bekendste scheepswrak, maar de Lusitania moet er historisch gezien eigenlijk niet voor onderdoen. De keldering van het schip is een keerpunt geweest in de Eerste Wereldoorlog”, weet Verlinden. “Op dat moment was Amerika nog niet betrokken bij de oorlog. Maar van de meer dan 1.200 opvarenden die omkwamen, waren er 127 Amerikanen bij. Voor het land was dat een kantelmoment.”

Over het lot van de Lusitania gingen er lange tijd vele speculaties en mysterieuze verhalen de ronde. Met een diepte op 92 meter en een beperkte zichtbaarheid van gemiddeld zes meter was een duik - en zeker het maken van foto ’s- geen evidentie. Met meer geavanceerde apparatuur en dito mogelijkheden sloot Vic Verlinden zich in 2018 aan bij een nieuwe expeditie die tot dit jaar duurde en verrassende resultaten opleverde. Reden te over om er een uniek boek over uit te brengen.

“Over de Lusitania zijn al tientallen boeken uitgebracht, maar het is de eerste keer dat wij kunnen uitpakken met dit soort van haarscherpe, kwaliteitsvolle onderwaterfoto’s”, vertelt hij met zekere trots. “Zo zijn wij bijvoorbeeld als eerste kunnen binnendringen in de machinekamer en de boilerroom. Daar konden we zien dat de ketels eigenlijk nog altijd ‘intact’ zijn. Er bestond namelijk altijd het vermoeden dat er een tweede explosie moet zijn geweest waarbij de ketels het begaven en waardoor het schip in amper achttien minuten tijd zonk. Een andere theorie is dat die tweede explosie werd veroorzaakt door illegale munitie die voor de oorlog aan boord werd vervoerd. Tijdens onze duiken hebben we wel een lading Remington-kogels aangetroffen, maar geen andere explosieven”, doet de Schellenaar zijn verhaal.

Een specifieke vondst dit jaar blijft hem ook in het bijzonder bij. “Op een bepaald moment kreeg ik een volledig intacte schoen in het vizier. Dat was heel bevreemdend. Die moet wel van goede kwaliteit zijn geweest. Wie weet was hij wel van Alfred Vanderbilt, die aan boord was en op dat moment de rijkste man op aarde was? Tijdens de hele expeditie hebben we heel wat details kunnen ontdekken zoals een marmeren zuil van de schouw in de lounge, smeedwerk van de liftkooi, onderdelen van het bad en douche die op de kamers eerste klasse aanwezig waren of delen van chique lusters.”

De honger van de Schellenaar is met dit alles nog niet gestild. “Het is een feit dat het wrak aan het ‘openvallen’ is en er daardoor weer nieuwe ontdekkingen naar boven komen. Ik zeg elk jaar dat ik ga stoppen, maar zolang het gaat, waarom niet? In juli volgend jaar ga ik opnieuw naar dit fascinerende wrak duiken.”

Het boek ‘Lusitania, The Underwater Collection’ telt zo’n 160 onderwaterfoto’s en 240 historische foto’s en is te bestellen via de auteur, vic.verlinden@skynet.be.

Bart Roggeman