LEES OOK. Zilver: Matthias Casse grijpt net naast wereldtitel na beklijvende finale tegen Georgische aartsrivaal

Zilver op een WK. Veel judoka’s zouden er een arm voor over ­hebben, maar niet zo Matthias Casse. Alleen goud blinkt hard ­genoeg voor de wereldtopper in de klasse tot 81 kilogram.

“Het gaat enkele dagen duren voor ik content zal zijn met mijn medaille”, vertelde Casse drie uur na zijn verloren finale. “Nu ben ik vooral ontgoocheld dat ik mijn wereldtitel niet kon verlengen. Ik weet dat ik het had kunnen halen, dat doet het meeste pijn. Ik ga vooral nadenken wat ik beter had kunnen doen.”

In een bijzonder hoogstaande ­finale zat het hem in de details. Casse versus Grigalashvili, dat is de judovariant van Federer tegen Nadal. De nummers één en twee van de wereld tegen elkaar. Een heruitgave ook van de WK-finale én de strijd om olympisch brons van vorig jaar. Onze landgenoot trok toen twee keer aan het ­langste eind, maar begin mei nam de Georgiër revanche in de finale van het EK. Zondag leek het ­momentum opnieuw in het ­voordeel van Casse te keren, tot Grigalashvili vier minuten ver in de golden score (verlengingen) met zijn rug tegen de muur plots Casse vloerde met een prachtige worp.

“Ik denk niet dat ik een grote fout gemaakt heb”, analyseerde de vicewereldkampioen zijn ­finale. “Ik was ervan overtuigd dat ik zou winnen. Grigalashvili had al twee bestraffingen op­gelopen en ik was aan het ­wachten op een derde, fatale ­bestraffing. Na zo’n zwaar gevecht was ik helemaal kapot. Nog één keer versnellen en het goud was binnen. Ik dacht dat die ­Georgiër ook leeg was, maar hij vond zijn tweede adem sneller dan ik. Ik was te veel op mijn ­gemak.”

Nieuwe regels

In de onderlinge duels staat het ondertussen 3-2 voor Grigalashvili. Casse wijt de twee opeen­volgende nederlagen deels aan de regels die na de Olympische ­Spelen van vorig jaar zijn ver­anderd. “Die nieuwe regels zijn in het voordeel van Grigalashvili. Het komt erop neer dat judoka’s nu met twee handen een aanval mogen afbreken. Dat geeft hem nu plots de kans om aanvallen te counteren die onmogelijk af te breken waren met één hand. Zo kan hij dichterbij komen. Grigalashvili is enorm goed in dat ­contact, terwijl ik dat liever niet heb. Ik moet manieren vinden om hem toch op afstand te houden.”

In de EK-finale in mei vond ­Casse geen antwoord op de aangepaste tactiek van zijn eeuwige rivaal, zondag in Tashkent haalde de Antwerpenaar wel lange tijd de overhand.

“Je kan het ­vergelijken met ­schaken. Mijn nieuw tactisch plan heeft veel beter gewerkt. Hij heeft me niet meer verrast. Nu nog ­langer volhouden en meer ­openingen vinden. Ik ben zeker op de goede weg. Het verschil is kleiner geworden, maar er is nog werk aan de winkel voor de ­Spelen van Parijs.”

Met één olympische medaille (brons), vier EK-medailles (1x goud, 2x zilver, 1x brons) en drie WK-medailles (1x goud, 2x zilver) moet Casse qua palmares nog slechts één Belgische man ­boven zich dulden.

“Robert Van De Walle, hé. Dat is de enige mannelijke landgenoot die iets heeft wat ik nog niet heb en absoluut wil: olympisch goud. Mijn mama zei het me daarnet nog: Het lijstje is toch al indrukwekkend, je begint geschiedenis te schrijven. Ik ben er zelf niet echt mee bezig, maar ik merk wel dat het indruk maakt op de mensen rondom me.”