Wat voorafging...

Op 9 oktober 2011 kroonde Sebastian Vettel zich in een Red Bull voor de tweede keer tot wereldkampioen in Suzuka. Sindsdien leverde het circuit in Japan geen wereldkampioen meer op, maar dag op dag elf jaar later kon Max Verstappen daar verandering in brengen. Ook hij in een Red Bull, ook hij voor titel nummer twee: qua symboliek kon het tellen. De Nederlander zag zich alvast gesteund door een dolenthousiast thuispubliek, misschien nog meer dan gewoonlijk. Het was door de coronapandemie immers al van 2019 geleden dat er nog een Grote Prijs van Japan was geweest.

Verstappen zette op zaterdag alvast een goede stap naar zijn tweede wereldtitel door de pole position te veroveren. En dat met amper 0,01 seconden voorsprong op zijn grote rivaal Charles Leclerc. Carlos Sainz en Verstappens teammaat Sergio Pérez schoven aan op plekken drie en vier. De opdracht voor de Nederlander: acht punten meer scoren dan Leclerc en zes punten meer dan Pérez. Als hij daarin slaagde, was de titel een feit.

Hoe verliep de start?

Een uur voordat de rode lichten doofden, openden de hemelsluizen zich in Suzuka. Er moest dus op regenbanden gestart worden. En in tegenstelling tot vorige week in Singapore leverde die natte start flink wat chaos op. Terwijl Verstappen en Leclerc meteen een fraai duel uitvochten, spinde Sebastian Vettel - knap als negende gekwalificeerd - al in de eerste bocht na een contact met de Alpine van Esteban Ocon. De viervoudig wereldkampioen kon wel verder, maar sloot achteraan aan.

Even verderop ging het vervolgens helemaal mis. Bij het uitkomen van de haarspeldbocht gleed Carlos Sainz hulpeloos van de baan. Zo bezorgde hij Pierre Gasly de schrik van zijn leven: de Fransman kon amper iets zien door het opspattende water en schepte een reclamebord dat door de klap van Sainz op de baan was gevlogen. En verder achterin ging er nog meer mis. Guanyu Zhou spinde en Alex Albon moest zijn Williams parkeren toen zijn motor ging sputteren.

LEES OOK. “Ik had dood kunnen zijn!”: F1-rijder Pierre Gasly furieus nadat hij bijna kraanwagen raakt, en daar heeft uitgerekend hij heel goede reden voor

De wedstrijdleiding besloot eerst om de safety car uit te roepen en aan het einde van ronde twee werd de race vervolgens door middel van een rode vlag stilgelegd. Intussen haalden de aanwezige stewards zich wel de woede van de rijders op de hals: plots stond er immers een kraanwagen op de baan bij Sainz’ gecrashte auto, terwijl de piloten nog aan het rondrijden waren.

Hoe kwam de zege tot stand?

Na zo’n drie kwartier pauze had de Grote Prijs moeten hervatten, maar minder dan twee minuten voor de herstart greep de raceleiding weer in om een intussen al te bekende reden: een te natte baan. Uiteindelijk zou de race meer dan twee uur stilliggen voordat eindelijk het verlossende bericht kwam dat de rijders weer de baan op mochten. Omdat een F1-race tegenwoordig maximaal 3 uur mag duren nadat de eigenlijke start gegeven is, zou er wel nog maar een goede 40 minuten geracet worden.

Iedereen nam de rollende start op de full wet-banden, maar het duurde niet lang voordat enkele rijders de pits opzochten voor een setje intermediatebanden. De rest van het veld volgde gezwind: Verstappen behield de leiding voor Leclerc, Pérez, Ocon en Hamilton. De grote winnaars van het hele tafereel waren Sebastian Vettel en zowaar Nicholas Latifi, die vanaf plekken zestien en vijftien respectievelijk oprukten naar zes en acht.

Na de pitstops voor intermediates was het letterlijk aftellen naar het einde van de race. Verstappen reed eenvoudig weg van de twee achtervolgers en zou uiteindelijk met bijna een halve minuut voorsprong op Leclerc winnen. De Ferrari-rijder had in de laatste rondes nog een spannend gevecht met Sergio Pérez: Leclerc ging in de allerlaatste secondes zelfs nog rechtdoor in de chicane, maar kon Pérez nog net afhouden. Al was de vreugde van korte duur: Leclerc duwde zijn opponent daarbij bijna van de baan af en kreeg na de race een tijdstraf, waardoor hij naar plek drie terugviel en Pérez tweede werd.

Esteban Ocon en Lewis Hamilton maakten er op hun beurt de hele race een spannend duel van om plek vier: uiteindelijk zou Ocon de hele tijd de zevenvoudig wereldkampioen achter zich houden. Vettel, die na dit seizoen met pensioen gaat, bezorgde zichzelf op zijn favoriete circuit een prachtig afscheidscadeau met een zesde plek. Fernando Alonso, George Russell, de verbazende Nicholas Latifi en Lando Norris vervolledigden de top tien.

Uiteindelijk werden slechts 29 van de 53 rondes afgewerkt, waardoor iedereen ervan uitging dat er geen volledige punten uitgedeeld zouden worden en Verstappen dus nog geen wereldkampioen zou zijn. Verstappen werd echter wel aangekondigd als de nieuwe wereldkampioen tijdens het live-interview net voor het podium: verwarring alom.

Uiteindelijk bleek dat toch volledige punten kunnen uitgedeeld worden voor een stevig ingekorte race als die niet onder de rode vlag eindigt, wat in deze Grote Prijs van Japan het geval was: de race eindigde door middel van de gewone finishvlag. Verstappen kreeg dus de volle 25 punten en pakt op die manier nét genoeg voorsprong op Pérez en Leclerc om zijn tweede wereldtitel binnen te slepen. Tot zijn eigen verbazing, want de Nederlander leek er zelf van overtuigd dat hij niet genoeg punten had gescoord en ook bij de teams was er duidelijke twijfel.

LEES OOK. Door dit achterpoortje in de regels dat weinigen kennen, is Max Verstappen opnieuw wereldkampioen: “Deze titel is mooier dan die van vorig jaar”

Wat onthouden we van deze race?

Dat Max Verstappen opnieuw wereldkampioen is en dat de Formule 1 opnieuw geen goede reclame voor zichzelf heeft gemaakt. Er zal niet voor de eerste keer gepraat worden over het feit dat een race zo lang stillag door regenval, al kregen geduldige fans deze keer wel nog een halve race te zien. Maar dat Max Verstappen voor het tweede opeenvolgende jaar buiten zijn eigen schuld op bizarre en controversiële wijze een wereldtitel pakt, is heel jammer. En ook het incident met de kraanwagen zal nog enige tijd nazinderen.