Hoe gaat het intussen met de teleurstelling na de nederlaag tegen Portugal?

“Ik denk dat ik daar geen tekening bij moet maken: die is nog altijd groot. Zeker omdat we vooraf de ambitie uitgesproken hadden om dat WK te halen. Dat was een perfect einde van 2022. Dan was dit jaar het mooiste jaar ooit voor het Belgische vrouwenvoetbal, na winst in de Pinatar Cup en de kwartfinale op het EK. We hadden een derde keer geschiedenis kunnen schrijven. Helaas, maar we mogen die goede dingen zeker niet vergeten.”

Hebben jullie de lat misschien te hoog gelegd?

“Ik sta nog steeds achter die ambitie.”

Waar is het dan fout gelopen in deze WK-kwalificatie?

“In Noorwegen en in de eerste helft in Polen, maar een tweede plaats in onze poule was gewoon correct. In de play-offwedstrijd donderdag tegen Portugal hadden we beter kunnen doen, maar ik denk dat velen in België niet beseffen dat Portugal de laatste jaren sterk vooruit is gegaan. De Portugese nationale ploeg bestaat volledig uit profspeelsters, waarvan 40% in het buitenland speelt en de Portugese competitie telt vier volledige profploegen (in de Belgische eerste klasse moet elke ploeg slechts drie semi-profs hebben, red.) De Portugezen kregen wel meer kansen, maar wij hebben óók kansen gekregen. Portugal was gewoon efficiënter.”

Dat was toch niet het enige probleem? Van de grinta op het EK was niks te zien en dat net in zo’n belangrijke match.

“Agressiviteit heeft ook met frisheid te maken. Op het EK was de fysieke paraatheid van mijn groep top dankzij onze lange voorbereiding, waarin ook onze niet-profspeelsters twee maanden op profniveau konden trainen. Dan kan je wél 90 minuten lang kort blijven dekken en sneller grote inspanningen aan elkaar rijgen. Nu hadden sommigen het daar moeilijk mee. Dan lijkt die grinta er automatisch minder te zijn. We hebben deze week gezien dat de parameters bij sommigen een pak minder zijn dan tijdens het EK. Ons niveau is op twee maanden tijd dus gedaald in plaats van gestegen. Dat is frustrerend, maar de speelsters zelf kunnen er niets aan doen dat die high performance omgeving er gewoonweg niet is bij hun club.”

Wat kunnen jullie daaraan doen? De fysieke parameters opnieuw strenger maken?

“Luisteren naar de speelsters. Ik plan binnen dit en tien dagen met elk van hen een individueel gesprek om het daarover te hebben. Ik ga zeggen wat de bevindingen van de staf zijn en vragen wat zij daaraan willen of kunnen doen. We gaan ze ondersteunen en mee oplossingen zoeken, maar ze moeten ambitie tonen. Die individuele evaluatie stond trouwens sowieso op het programma deze periode en staat los van de uitschakeling voor het WK.”

Nog even terug naar die wedstrijd tegen Portugal: de vervanging bij 1-1 van Laura De Neve voor Amber Tysiak, die snel rood kreeg, deed de wenkbrauwen fronsen.

“Laura had vijf minuten voordien aangegeven dat ze krampen had. We hebben haar medicatie gegeven, maar wilden het risico om ze te laten staan niet nemen. Ze stond tegenover de snelle Jessica Silva. Daartegen spurten met krampen gaat niet.”

Dat verklaart veel, maar eerlijk: zoals jullie donderdag speelden, verdienen jullie toch geen WK-ticket?

“Dat geef ik inderdaad toe. Al mogen we niet vergeten dat met Tine De Caigny en Justine Vanhaevermaet twee basisspeelsters niet inzetbaar waren door een blessure. En dat we geen thuismatch speelden, speelt ook mee.”

Staan jullie na het goede EK nu opnieuw met de voeten op de grond?

“Zo zie ik het niet. Ik heb in mijn evaluatie na het EK gezegd dat we op een belangrijk kruispunt staan. We zijn nu weer even op een zijweg gesukkeld. Dat was niet de bedoeling dus ik hoop dat we die hoofdweg zo snel mogelijk terug vinden. Ik heb toen al iedereen duidelijk gemaakt dat we na die kwartfinale op het EK moesten beseffen dat niet alles plots vanzelf zou gaan. We mogen niet vergeten waar ons grootste werkpunt ligt: dat we op het EK de enige ploeg waren met zo weinig profspeelsters. Dat aantal moet omhoog. En liefst vandaag nog, anders gaan we de aansluiting die we nu hebben met de subtop opnieuw verliezen.”

Jullie hadden deze ochtend nog een teammoment. Wat is daarop gezegd?

“Ik heb een presentatie gegeven, waarin een korte evaluatie zat. Een van de woorden in mijn presentatie was ‘profspeelsters’. Nogmaals: ik wil dat mijn hele selectie zo snel mogelijk bestaat uit allemaal profspeelsters. Dat is onze droom. Maar voor alle duidelijkheid: weet je wat de eerste zin van mijn presentatie was? ‘Dit is niet om schuldigen aan te duiden.’ En dat meen ik. Ik wil hier niet alles op de niet-profs steken, maar we moeten ons wel afvragen hoe we onze ambitie kunnen bereiken. Ik, de staf, maar ook de speelsters zelf. Iedereen kent iedereen gelukkig al lang, dat helpt bij zulke gesprekken. Nu moet iedereen dat even laten bezinken en zondag zal ik de groep eventueel nog eens samenroepen.”

Heb je zelf nog het gevoel dat jij na meer dan elf jaar nog steeds de juiste man bent om deze groep naar nieuwe successen te loodsen?

“Een logische vraag als je je vooropgestelde ambities niet haalt, maar ik doe ook aan zelfevaluatie. Ik heb er de afgelopen weken alles aan gedaan om deze groep zo goed mogelijk aan de aftrap tegen Portugal te krijgen. Die grinta was deze week bijvoorbeeld een extra aandachtspunt. Twee dagen voor de wedstrijd heeft Lenie Onzia er nog een hele trainingssessie aan gewijd. We wilden intensiteit zien. We hebben daar met de staf alles aan gedaan, dus doet het mij pijn om dat tijdens een wedstrijd niet te zien. Dat heb ik twee uur geleden ook tegen mijn speelsters gezegd. Het was stilletjes na mijn presentatie.”

Je blijft dus doorgaan tot het WK 2027?

“Ik heb zeker nog de goesting om zo lang door te gaan. Ik was ook tijdens mijn spelerscarrière al trouw en speelde slechts bij een viertal clubs. Maar die vragen zijn eigen aan het trainerschap. Ik heb Carl Hoefkens nog een bericht gestuurd toen het na een paar speeldagen moeilijk ging bij Club Brugge. En kijk nu: ik las deze week nog in de krant dat hij een contract voor 10 jaar moet krijgen. Het kan snel gaan, maar voor het EK hebben we bij de voetbalbond alle scenario’s op tafel gelegd. Wat als het EK tegenvalt, wat als we het WK niet halen, enzovoort. We hebben die toen besproken en er is toen -ook na 11 jaar- nog vertrouwen in mij uitgesproken op de lange termijn. Ik probeer nog even hard als in het begin vrouwenvoetbal mee op de kaart te zetten en speelsters beter te maken. De dag dat ik voel dat dat niet meer lukt of dat de klik verdwenen is, dan zal ik niet te koppig zijn om op te stappen. Maar dat gevoel heb ik nu niet. Dat was wellicht anders als we op het EK telkens kansloos met 4-0 onderuit gingen.”