© ATV

Ruim 100 Borealis-slachtoffers schreeuwen hun wanhoop uit: “Vergeet ons niet”

Ruim honderd slachtoffers van het dossier rond mensenhandel op de Antwerpse Borealiswerf hebben maandag actiegevoerd aan het kantoor van Payoke op de Italiëlei. De actievoerders hopen dat er een oplossing komt voor de uitzichtloze situatie waarin zij verkeren. De Bengaalse en Turkse arbeiders vrezen dat terugkeren naar hun land van oorsprong “een doodvonnis” is.

DVT, JoRo, belga

Sinds deze krant eind juli uitbracht dat tientallen Filipijnse en Bengaalse arbeiders economisch werden uitgebuit door een (onder)aannemer op de bouwwerf van chemiereus Borealis in Kallo, is de bal aan het rollen gegaan. Er bleken nog veel meer slachtoffers te zijn dan initieel gedacht. Zij verkregen allemaal het voorlopige statuut ‘slachtoffer mensenhandel’ en worden opgevangen door de stad Antwerpen.

LEES OOK. Opvang slachtoffers mensenhandel kostte Antwerpen al 310.000 euro

Tot daar het goede nieuws, want velen onder hen hebben geen verblijfs- of werkvergunning en verkeren daardoor in een schijnbaar uitzichtloze situatie. Een deel van de slachtoffers verkreeg dit statuut al wel, maar het gros nog steeds niet. Voor het kantoor van Payoke, dat zich het lot van de slachtoffers aantrekt, eisten ze maandag een structurele oplossing voor hun penibele situatie. “Don’t forget us”, scandeerden ze.

Twee maanden zonder inkomen

Teruggaan naar hun thuisland behoort voor hen niet tot die oplossingen. “Teruggaan, is geen optie. Wij lopen een groot gevaar in ons thuisland.” De actievoerders vrezen represailles van Irem, de aannemer van Borealis die volgens hen verantwoordelijk is voor hun miserie. “Irem is gevaarlijk en zou ons iets kunnen aandoen”, zegt een van de actievoerders.

“Wij wachten al twee maanden”, vertelt een Bengaalse man die werkte als lasser voor het Italiaanse bedrijf Irem. Dat stelde mensen tewerk op een site van chemiebedrijf Borealis in de Antwerpse haven. “Al twee maanden hebben we geen inkomen. Niemand helpt ons. We hebben een oranje kaart nodig van de regering, zodat we onze skills aan het werk kunnen zetten.”

LEES OOK. Twee keer in de val: 52 slachtoffers mensenhandel opnieuw getroffen door malafide praktijken bij onderaannemer van BASF

 ©  dvt

Payoke: “Wij zijn de enigen die ons inzetten voor slachtoffers”

Klaus Vanhoutte, directeur van Payoke, heeft begrip voor de protestactie. “Het wordt nu hoog tijd dat de overheden in dit land middelen vrijmaken om deze mensen te kunnen helpen. Daar schreeuwen we intussen al maanden om.” Vanhoutte betreurt wel dat de actie doorgaat voor de poort van Payoke. “Wij zijn de enigen, samen met de andere hulpcentra, die zich dag en nacht inzetten voor de slachtoffers. Met meer middelen zouden we deze crisis veel sneller kunnen oplossen.”

LEES OOK. Hulporganisatie verdrinkt in zaak van mensenhandel op Borealis-werf: “Zonder extra hulp moet Payoke de boeken toedoen”

Jan Buelens, advocaat van de slachtoffers, verduidelijkt dat de actie zich niet richt tegen Payoke. “Deze plaats is voor ons symbolisch omdat Payoke het aanspreekpunt is voor de slachtoffers. Maar we richten ons wel degelijk tot de overheid. Het is nu aan de regering om actie te ondernemen.”

Volgens Buelens zijn de arbeiders ten einde raad. “Dit kan geen dag langer duren”, aldus Buelens. “De Turkse mensen zitten nog altijd in de appartementen waar Irem hen heeft ingestoken. De regering heeft lang getalmd en is nu aan zet om hen uit die erbarmelijke situatie te halen.”

Nog volgens Buelens werden enkele collega’s van de protesterende arbeiders, van wie het verhaal in de media kwam, wel geholpen in tegenstelling tot de huidige groep. De actievoerders moeten ook nog altijd een deel van hun loon krijgen, waarvan hun huurkost in de toekomst wellicht wordt afgetrokken. “Twee maanden nadat ze ontdekt zijn geweest, is er nog altijd geen hulp voor 119 van de 174 slachtoffers. Slechts 55 ervan werden reeds geholpen”, stelt Buelens. De protesterende arbeiders wijzen ook op het internationale aspect en de banden die onderaannemers zoals Irem hebben met hun lokale overheid. “Teruggaan, is hun eigen doodvonnis tekenen, zo vrezen de meeste werklieden”, zegt Buelens nog.

Nieuwe acties?

Indien de regering niet over de brug komt met papieren, zouden er nog meer acties op de agenda staan. “De oplossing is nochtans eenvoudig”, meent de advocaat. “Als de regering hen een verblijfsdocument uitreikt, kunnen ze een nieuw onderkomen zoeken en gaan werken. Dat is de zogenaamde oranje kaart waar deze slachtoffers recht op hebben en die de 55 anderen op een maand tijd hebben gekregen.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

MEER OVER