Dat Tinne Gilis, die enkele weken geleden nog goud won op de Wereldspelen en op de wereldranking één plaatsje lager staat dan zus Nele, uiteindelijk aan het langste einde trok, was voor insiders geen verrassing.

“Toch begon ik met heel bescheiden ambities aan dit EK omdat mijn voorbereiding niet ideaal verliep”, zegt de Geelse. “Ik was de voorbije weken meer met een mogelijke verhuis bezig dan met het squash. Mentaal en fysiek voelde ik me niet echt top. Misschien was dat mijn geluk. Ik startte met heel weinig ambitie aan dit Europees kampioenschap. Ik had totaal niet verwacht te winnen. Ik wilde na de voorbije drukke weken buiten vooral proberen te genieten van het gebeuren. Al hoopte ik natuurlijk zo ver mogelijk te geraken.”

Uiteindelijk belandde Tinne Gilis toch in haar eerste Europese finale ooit. “Het was best speciaal. Zeker omdat mijn zus de tegenstreefster was. Dat gaf vooraf een dubbel gevoel. Enerzijds was er tevredenheid om in die finale te staan, anderzijds was er het besef dat één van ons als verliezer uit die finale zou komen.”

De dobbelstenen vielen goed voor de jongste van de zussen. “Ik ben ongelooflijk trots op wat ik nu heb bereikt. Deze Europese titel voelt heel speciaal omdat het mijn eerste finale op een EK was en omdat het tegen mijn zus was.”

Met deze titel spoelde Tinne Gilis het rampjaar 2021, waarin blessures haar zelfs uit de top twintig katapulteerden, door en zette ze de kroon op het werk van een ongelooflijk sterk jaar 2022. “Nu wil ik op dit elan verdergaan en de komende maanden in de top tien van de wereld geraken. Zeker na deze week, waarin ik ondervond dat ik zelfs in een slechte dag nog een hoog niveau kan halen.”

Nele Gilis hinkt op twee gedachten

Zus Nele Gilis hinkte op twee gedachten, al haalde het positieve het duidelijk op het negatieve. “Ik ben teleurgesteld omdat ik mijn Europese titel niet heb kunnen verlengen, maar ik kan dat kaderen nu mijn zus de titel pakte”, aldus Nele Gilis. “Ik ben vooral opgelucht dat ik na maanden van revalidatie pijnvrij kon spelen en nu al dit niveau kon halen. Ik voelde in de finale op het einde van de sets dat ik wedstrijdritme tekortkwam. Maar dat komt nog wel. Volgend jaar wil ik in de top tien staan.”