“We wisten dat we dit konden”, opende teamkapitein van de Belgian Cheetahs, Camille Laus. “Het was natuurlijk uitkijken. We zaten in een sterke reeks, met Groot-Brittannië, Polen en Italië. Maar we hebben het goed gedaan, we hebben onze koers gelopen en we zijn niet in de problemen gekomen.”

Laus startte zoals gewoonlijk als laatste en de Cheetahs liepen op dat moment al stevig op de tweede plaats. Dat zorgde voor een beetje rust. “Ik voelde bij mijn start inderdaad al dat de kwalificatie dichtbij was”, gaf ze toe. “Mijn slechte halve finale op de individuele 400 meter van dinsdag had me niet veel vertrouwen gegeven. Daardoor was ik toch op mijn hoede. Ik ben blij een mooie wedstrijd te hebben kunnen lopen vandaag. We geloven in een medaille in de finale. De eerste stap is gezet. Het zal zeker nipt worden. We zullen een perfecte koers moeten lopen, maar het is mogelijk een medaille te pakken.”

Startloopster Naomi Van Den Broeck kwam meteen goed voor de dag en was na afloop voldaan. “Ik heb een seconde sneller gelopen dan in mijn individuele 400 meter”, legde ze uit. “Mijn baan speelt daarbij ook een rol. Ik was vooraf heel gelukkig met baan 5. Ik voelde me dan ook veel beter dan in mijn individuele race. Dit geeft veel vertrouwen. Ik kon de stok als tweede doorgeven aan Imke. Daar was ik heel blij mee.”

Imke Vervaet liep donderdagavond nog de halve finales van de 200 meter, maar was ook paraat voor de reeksen van de 4x400 meter vrijdagmorgen. “Ik voelde me fris genoeg, dus ik kon starten”, legde ze uit. “Anders had ik niet gelopen. We hebben het goed gedaan. Ik heb het tempo in mijn race een beetje gedrukt om op het einde nog iets over te hebben. En dat is gelukt. Ik ben niet stilgevallen.”

Als derde was het de beurt aan Helena Ponette. Zij liep erg regelmatig en gaf zo haar sterke seizoen een vervolg. “Na het WK in Eugene had ik veel last van jetlag en een beetje decompressie. Ik ben dus verrast dat het hier weer zo goed ging”, stelde ze. “Er was voor de start wel even stress, want in de ‘call room’ hing een foutieve lijst waarop stond dat ik als tweede moest lopen. Gelukkig konden we nog wisselen, want ik had nog nooit in die positie gelopen. Als derde heb ik vertrouwen. We zaten bij mijn start al in een goede positie en ik kon goed wisselen met Imke. Ik heb vervolgens mijn eigen tempo kunnen lopen en heb goed ingedeeld.”

LEES OOK. Hoogdag voor Belgische estafettesprinters: Cheetahs, Tornados, Falcons én Rockets naar EK-finale

In de finale komen er met Cynthia Bolingo en Hanne Claes waarschijnlijk nog twee snelle vrouwen bij. “Er is veel luxe”, beaamde Ponette. “We plaatsen ons als tweede voor de finale, zullen dus normaal gezien een goede baan hebben en we hebben nog twee frisse lopers. Dat geeft vertrouwen voor een medaille. Nederland, met Femke Bol, is de grote favoriet. Maar achter hen is er veel mogelijk. Als we allemaal onze beste race lopen morgen en we hebben geen medaille, dan kunnen we onszelf niets verwijten. Al zal er in dat geval ook wel een beetje teleurstelling zijn.”In de eerste van twee reeksen snelden Naomi Van Den Broeck, Imke Vervaet, Helena Ponette en Camille Laus naar een seizoensbeste van 3’25”44, waarmee ze tweede werden achter Groot-Brittannië en Noord-Ierland (3’23”79).

De eerste drie van elke reeks en de twee snelste verliezende tijden kregen een ticket voor de finale, die zaterdag om 21u45 geprogrammeerd is.

Het Belgisch record van 3’23”96 liepen Naomi Van Den Broeck, Imke Vervaet, Paulien Couckuyt en Camille Laus vorige zomer tijdens de Olympische Spelen in Tokio.