“Ik vond het doodjammer, maar het ging echt niet meer. In de post van Lippelo ben ik naar het Rode Kruis geweest. Daar stelde men vast dat er vocht in mijn knie zat. Bovendien voelde ik ook iets blokkeren in mijn rug. Ik kreeg het advies om niet meer verder te stappen”, vertelt Thibou.  

Hij stapte de Dodentocht samen met zijn vriend Arne (16). Die besliste om alleen verder te wandelen en haalde wel een medaille. De gedwongen opgave van Thibou was al een tweede tegenslag voor de jongeman. In een interview met deze krant, eerder deze week, was hij al teleurgesteld dat de Dodentocht niet langs zijn geboortedorp Opwijk passeerde door de inkorting. “Achteraf bleek dat er toch heel wat supporters voor mij klaarstonden op een andere plaats. Maar door mijn opgave na 50 kilometer hebben ze mij niet gezien.”

Of hij volgend jaar opnieuw meedoet is nog een groot vraagteken voor Thibou. “Ik heb nog steeds veel pijn in mijn rug. Momenteel denk ik dus zeker nog niet aan een volgende deelname, maar zeg nooit, nooit.” (wabo)