Gele trui: Wout van Aert

Groene trui: Wout van Aert

Bollentrui: Magnus Cort Nielsen

Witte trui: Tadej Pogacar

Hoe kwam de zege tot stand?

De aard van de etappe zorgde voor de meest nerveuze start tot nu toe. En toch kwam de vroege vlucht al vrij snel tot stand. Na enkele schuchtere pogingen zonderde een drietal zich af: Edvald Boasson Hagen, Taco van der Hoorn en… de onvermijdelijke Magnus Cort Nielsen. Ook al viel er niet één punt te verdienen voor de bergprijs, toch kon de sterke Deen zich opnieuw niet bedwingen. Een tiental later kwam nog een drietal aansluiten: Alexis Gougeard, Simon Clarke en Neilson Powless, ploegmaat van Cort Nielsen. Het peloton liet begaan maar ook niet al te fel.

Achter het zestal spurtte Fabio Jakobsen naar de zevende plaats in de tussenspurt, voor Wout van Aert. Maar laten we dit een detail noemen in een strijd die al bijna gestreden is. Maar dan moet Wout van Aert wel in koers blijven. Paniek op 95 kilometer van de finish want plots lag de gele trui tegen het asfalt. Van Aert krabbelde vrij snel overeind en zette de achtervolging in. En ook daar liep het bijna fout. Een afgeleide Van Aert zag niet dat de ploegwagen van Team DSM in de remmen ging en kon maar net een aanrijding vermijden. Gisteren nog de koning van de Tour, vandaag door het oog van de naald.

Een opgeluchte Van Aert nam heelhuids zijn positie in het peloton terug in, volop in de aanloop naar de eerste kasseistrook. Die eerste van elf kasseistroken bracht niet veel teweeg. Peter Sagan kwam nog ten val in de aanloop naar die strook maar het peloton brak niet. We kregen wel een tegenaanval van Jack Bauer en Mads Pedersen, één van de favorieten op de dagzege. Alpecin-Fenix en Quick-Step - Alpha Vinyl menden het peloton in de achtervolging.

De echte finale begon bij de tweede strook want vanaf dan zouden de stroken elkaar aan een rotvaart opvolgen. Quick-Step - Alpha Vinyl zorgden voor een serieuze tempoversnelling, Wout van Aert hield zich opvallend ver achterin het peloton op bij het aansnijden van de tweede strook. Wat volgde? Chaos, pure chaos. Renners reden lek, het peloton scheurde, chaos alom. Ben O’Connor, het nummer vier van vorig jaar, reed lek op een slecht moment, net als Jonas Vingegaard, het nummer drie van vorig jaar. Zowel bij AG2R-Citroën als bij Jumbo-Visma gingen de alarmbellen. Een losgerukte strobaal zorgde voor bijkomende chaos met Roglic die ten val kwam, samen met Caleb Ewan. Roglic kon snel hervatten maar ook hij stond op achterstand, moederziel alleen, en werd zelfs voorbijgereden door de groep Van Aert - Vingegaard.

Vooraan draaide BORA hansgrohe nogmaals het gashendel open maar werd gecounterd door Jasper Stuyven. Slechts één renner kon Stuyven volgen: Tadej Pogacar. Wat een wedstrijd! Het duo ging op zoek naar de vijf overgebleven leiders. Stuyven om de ritzege, Pogacar om de gele trui.

Maar ook vooraan werd niet getreuzeld. Magnus Cort moest de rol lossen, met vier werd er gestreden om de zege. Neilson Powless viel als eerste aan, Edvald Boasson Hagen counterde gevat maar werd nog voorbij gesneld door Taco van der Hoorn die op de meet nog werd geremonteerd door de Australiër Simon Clarke. Binnen een tijdspanne van vijfhonderd meter zagen we vier winnaars de revue passeren. Wat een ontknoping, temeer daar Wout van Aert zijn trui redde in de slotkilometers.

Wat deden de favorieten?

45 procent van de deelnemers aan deze Tour reed nog nooit Parijs-Roubaix en wist dus vermoedelijk nauwelijks wat hen te wachten stond. Verkennen is één ding, erover koersen is een ander ding. Het merendeel van de favorieten op geel vreesde deze rit meer dan om het eender welke helletocht doorheen de bergen.

Tadej Pogacar, die fietste op de eerste kasseistrook al met een ‘kommetje’ bij elkaar als duidelijk statement. Pogiboy vreesde de kasseien niet en dat zou in de tien daaropvolgende stroken ook blijken.

Vielen er slachtoffers? Veel, te veel! Ben O’Connor, Primoz Roglic… Meerdere klassementsrenners verloren kostbare tijd door pech en valpartijen. Het sein voor Tadej Pogacar om de gashendel helemaal open te draaien. Ook de Rus Vlasov hield goed stand in de kop van de wedstrijd, net als Nairo Quintana. In de achtervolging verzette Wout van Aert bergen werk in de hoop Jonas Vingegaard opnieuw vooraan te kunnen brengen. En dat lukte. Heel wat renners - uiteraard Vingegaard maar ook Yates, Thomas en Martinez - mochten hun twee handen kussen dat Van Aert zichzelf wegcijferde in dienst van Vingegaard.

Wat deden de Belgen?

Heeft er eigenlijk al één Belg deel uitgemaakt van een vroege vlucht in deze Tour? Vandaag alleszins weer niet. Tim Wellens schoof wel eens mee met een tegenaanval maar toen het juiste zestal werd samengesteld, gaf geen enkele landgenoot present.

Het was dus wachten op de eerste kasseistrook. Nathan van Hooydonck en Guillaume Van Keirsbulck menden het peloton in de aanloop naar de kasseien, ook Yves Lampaert zette zijn ambitie kracht bij door vooraan in het peloton te plaatsen. En Wout Van Aert, die kroop door het oog van de naald toen hij eerst ten val kwam en tijdens zijn terugkeer naar het peloton bijna op de volgwagen van Team DSM knalde. Heel België haalde opgelucht adem.

Jasper Stuyven roerde zich in de finale, Florian Vermeersch wilde hetzelfde doen maar schoof onderuit. In de achtergrond verzette Wout van Aert bergen werk en redde daarmee ook zijn gele trui. Jasper Philipsen won, opnieuw, de spurt van het eerste peloton maar juichte deze keer niet.

Verder nog iets dat u moet weten?

Magnus Cort Nielsen is intussen een habitué in deze rubriek. Vierde rit in lijn, vierde keer in de aanval. Er mag wat ons betreft een groot standbeeld geplaatst worden ter ere van de bonkige Viking. Voor het overige geraken we er almaar meer van overtuigd dat dit soort etappes misschien toch niet thuishoren in de Ronde van Frankrijk. Te weinig renners hebben ervaring met de stenen en dat zorgt voor een ongezonde nervositeit in het peloton. Het zorgde ook voor de eerste opgevers. De Australische klimmer Jack Haig (Bahrein-Merida) kwam ten val en moest de strijd staken, ook de Oostenrijker Michael Gogl (Alpecin-Deceuninck) haalde de finish niet. Primoz Roglic haalde bij zijn val de schouder uit de kom

Rituitslag:

1. Simon Clarke (Aus)

2. Taco van der Hoorn (Ned)

3. Edvald Boasson Hagen (Noo) op 2”

4. Neilson Powless (VS) op 4”

5. Magnus Cort Nielsen (Den) op 30”

6. Jasper Stuyven op 51”

7. Tadej Pogacar (Slo)

8. Jasper Philipsen op 1’04”

9. Fabio Jakobsen (Ned)

10. Luca Mozzato (Ita)

Algemeen klassement:

1. Wout van Aert

2. Neilson Powless (VS) op 13”

3. Edvald Boasson Hagen (Noo) op 14”

4. Tadej Pogacar (Slo) op 19”

5. Yves Lampaert op 25”

6. Mads Pedersen (Den) op 26”

7. Jonas Vingegaard (Den) op 40”

8. Adam Yates (GBR) op 48”

9. Tom Pidcock (GBR) op 49”

10. Geraint Thomas (GBR) op 50”