“Vier jaar lang probeerden we een kindje te krijgen, niets werkte. Onze kinderwens was groot. De dokters zeiden me dat ik best een eileider zou laten wegnemen. Dat deed ik gelukkig niet want nu ben ik toch nog zwanger geraakt.”

“Mijn man is twee maanden geleden overleden. Hij stapte zelf uit het leven. We waren islamitisch getrouwd, en hij kon hier in België geen papieren krijgen. Hij raakte daardoor in een depressie en kwam er niet meer uit. Mijn man heeft het niet geweten dat ik zwanger was. Ik weet het zelf nog maar drie weken en ben ondertussen drie maanden ver.”

“Ik kijk uit naar het kindje, maar het is een dubbel gevoel voor mij en ik ben een beetje bang. Ik heb het gevoel dat het een jongetje wordt. Misschien zal hij lijken op mijn man. Ik probeer ondertussen afleiding te zoeken en veel buiten te komen, dat helpt me wel. God heeft mij dit kindje als cadeau gegeven. Zonder deze zwangerschap wist ik echt niet wat ik moest doen. Nu heb ik iets om voor te leven en om naar uit te kijken.”