Tuul (47) komt uit Mongolië en woont al zeventien jaar in België. Vijf keer diende ze een dossier in om in ons land geregulariseerd te worden. Zonder resultaat. En dus ziet ze zich genoodzaakt om in het zwart te werken, vertelt ze. Op haar cv: zeven jaar werkervaring in een bakkerij waar ze taarten en koffiekoeken maakte, twee jaar werkervaring als medewerker in een carwash en twee jaar ervaring als leerkracht Mongools. Sinds dit jaar werkt ze als afwasser in een restaurant. In Bar Chapel is ze vrijdag verantwoordelijk voor het prepareren van de fingerfood. “Supermakkelijk”, glimlacht ze. “Ik heb al zo veel ervaring in de horeca.”

En Tuul is niet de enige. In ons land verblijven naar schatting zo’n 150.000 mensen zonder wettige verblijfspapieren. Bijgevolg mogen ze niet officieel werken. “En dat terwijl duizenden vacatures niet ingevuld geraken. In de zorg, in het onderwijs, in de horeca...”, zegt Olivier Forges van Pax Christi, één van de organisaties die de actie mee organiseert.

“Volgende week vindt de jaarlijkse werkgelegenheidsconferentie plaats. Het thema op die conferentie is de arbeidsmarktintegratie van personen buiten de EU”, licht Forges toe. “Waarom wordt er niet in de eerste plaats gekeken naar de mensen die hier al zijn? Zo veel mensen zonder papieren willen niet liever dan hier aan de slag gaan. Dat is een win-win voor iedereen: voor de werkgever, de werknemer én voor onze samenleving en onze economie.”

“Deel uitmaken van de maatschappij”

Ook Tuul wil niets liever dan in ons land werken. “Als ik daarvoor de juiste papieren krijg, is er een restaurant waar ik direct mag beginnen. Ik zou dat zo graag doen. Thuiszitten geeft me stress. Ik wil bezig zijn. Ik woon hier nu al zo lang, heb hier familie. Maar zonder papieren kan je niets. Zelfs om me in te schrijven voor een hobby heb ik papieren nodig.”

Ook Daniël (43) steekt vandaag een handje toe in Bar Chapel. Hij verliet zes jaar geleden zijn thuisland Nigeria. “Maar mijn regularisatieaanvraag werd afgewezen.” Hij heeft een diploma sociologie en antropologie op zak en een certificaat in data-analyse. In Nigeria werkte hij voornamelijk in de logistieke sector. “Hier neem ik klussen aan in het zwart: schilderwerken, poetsen, grafisch ontwerp,... Maar ik zou heel graag officieel aan het werk gaan zodat ik op mijn eigen benen kan staan, in mijn basisbehoeften kan voorzien en deel kan uitmaken van de maatschappij. Ik ben geen luie mens. Ik wil werken.”

Behalve in Bar Chapel in Antwerpen werd dit initiatief ook op poten gezet in een kinderopvangplaats in Brussel en in een woonzorgcentrum in Brugge. De actie krijgt de steun van enkele tientallen organisaties, voornamelijk uit het sociale werkveld waaronder ACV, Vluchtelingenwerk Vlaanderen, 11.11.11, CM, SAAMO en Pax Christi.