“Heb je ze gezien?” Net wanneer we toekomen, vliegt één van de slechtvalkjes voor het eerst uit, luid krijsend, haar ouders in het kielzog. Van het Loodswezen de Kaaien over om te landen op het dak van een hoog gebouw op de Brouwersvliet. Het andere slechtvalkje vloog woensdagnamiddag voor het eerst uit. “Maar dat moment heb ik gemist, toen was ik net aan het werk.”

Antwerpenaar Maarten Mortier is al van kinds af aan gefascineerd door vogels, vertelt hij terwijl hij zijn ogen weer op het Loodswezen richt. “Even heb ik dat wat losgelaten, tijdens de jaren dat ik beroepsmilitair was. Maar sinds een jaar of zeven heb ik de draad weer opgepikt en haal ik die schade ruimschoots in”, glimlacht hij.

Mortier is bewakingsagent bij Mediahuis en neemt er vooral de nachtshiften voor zijn rekening. “Overdag zou ik voor geen geld van de wereld willen werken. Dan wil ik buiten kunnen zijn.” En slapen? “Dat schiet er soms een beetje over.”

Zeker nu. Want ook op het Kiel, in de toren van de Christus Koningkerk, werden dit voorjaar twee slechtvalkjongen geboren. “Ook hen volg ik van nabij op. Bijna elke dag maak ik een toer rond Antwerpen. Dat neemt toch algauw een paar uur in beslag. Maar elke keer is er wel iets nieuws te zien. Het is net een soap. Daarnet nog zag ik hoe de slechtvalkouders een buizerd aanvielen die te dicht in de buurt van hun nest kwam. Zeker wanneer er jongen in het spel zijn, dan zijn slechtvalken erg territoriaal. En als die buizerd pech heeft, dan gaat hij eraan. In Engeland heeft men eens in de buurt van één nestbak veertig dode buizerds gevonden.”

Tegen 300 per uur door de lucht

Het is voor het eerst in meer dan tien jaar dat er nog eens slechtvalken geboren werden in het hartje van Antwerpen. Mortier spotte het koppel valken vorig jaar al in de buurt van het Loodswezen en plaatste er een nestbak. Met succes. Tijdens het paasweekend werden de twee zusjes geboren. “Vandaag hebben ze al hun volwassen lengte. Volgend jaar krijgen ze hun volwassen veren.”

Waarom hij nu net de slechtvalk uitkoos om van zo nabij te observeren? “Eén van mijn eerste ervaringen met een slechtvalk was het moment dat ik er één een duif zag vangen. Dan scheurt een slechtvalk met 300 kilometer per uur door de lucht. Het zijn de snelste dieren ter wereld. Op zo’n momenten krijg ik echt kippenvel.”

En die momenten vinden geregeld plaats. “Dit koppel vangt minstens een duif per dag. Het mooie is ook dat wanneer ze hun prooi plukken, de gierzwaluwen komen aanvliegen om de ronddwarrelende pluimpjes op te vangen. Ze leggen die dan op hun beurt in hun nestje.”

Ongelukkige duivenmelker

We steken de Kaaien over en wandelen richting het MAS. Want vanop het dak van het museum is het zicht het beste. Mortier installeert er zijn telescoop en laat ons meekijken. “In het torentje zie je een dode duif liggen die de ouders daar gisteren hebben neergelegd”, vertelt hij. En inderdaad, een geringd kadaver. Ergens zit een duivenmelker nu met de handen in het haar.

Dan draait Mortier met zijn telescoop een beetje naar links. Want op een van de daken van het Loodswezen is het slechtvalkje dat gisteren uitvloog nog altijd aan het bekomen. Een uur lang bewoog het dier amper, maar wanneer we er onze lens op richten, staat het beestje op en wandelt het onze richting uit. Op de dakrand begint het te wapperen met zijn vleugels. Dan stijgt het valkje lichtjes op en laat zich weer zakken. “Ze speelt met de thermiek om te oefenen”, glimlacht Mortier.

Zeker in deze periode wil hij de dieren niet uit het oog verliezen. “In het verleden gebeurde het al dat ik er eentje na zijn eerste vlucht weer naar boven moest helpen. In een stedelijke omgeving is het gevaar anders te groot.”

Mortier is zichtbaar aan het genieten. “Voor mij is dit de spannendste dag van het jaar”, zegt hij. Het vogelspotten maakt een substantieel deel van zijn leven uit. “Gelukkig is mijn vriendin ook een natuurliefhebber en begrijpt ze me wel.”

En dan is het even gedaan met actie. “Ja, als vogelliefhebber moet je ook veel geduld hebben. Zeker bij roofvogels, want die handelen zo efficiënt mogelijk. Er zijn dus ook heel veel uren waarop ze niets doen. ” Toch blijft hij nog enkele uren in de buurt. In de late namiddag laat hij ons weten dat het valkje dat we die dag voor het eerst zagen uitvliegen richting de Brouwersvliet, weer veilig is geland op het dak van het Loodswezen.