“Ik sta in het onderwijs in Brussel maar ben een echte Antwerpenaar”, vertelt Kutlusoy al glimlachend. “Tijdens de coronacrisis had ik veel aanvragen van ouders uit mijn omgeving gekregen. Samen met Berat ben ik dan in maart deze vzw opgestart en de inschrijvingen stroomden binnen.” Kinderen die thuis geen Nederlands praten of kampen met een leerstoornis, krijgen hier een extra duwtje in de rug.

Met een team van vier lesgevers werkt hij elke avond met de kinderen aan hun Nederlands, wiskunde en hun huistaken op zowel klassikaal als individueel niveau. Elk kind krijgt 16 uur per maand les en de ouders betalen daarvoor 60 euro. “We houden dat inschrijvingsgeld zo laag mogelijk zodat iedereen de kans krijgt om begeleiding te volgen”, vertelt hij. “Maar het is niet gemakkelijk omdat we geen subsidies vinden voor ons project.” Toch kregen de twee heel wat steun van mensen uit de buurt die bureaus, materiaal of andere hulpmiddelen kwamen brengen. “De buurt is hier warm, en dat is mooi om te zien.”

Naast het onderwijsgedeelte komt er ook jeugdwerking aan te pas. “Voor jongeren van 18 tot 26 jaar organiseren we activiteiten om ze een beetje van de straat weg te houden”, vertelt hij. “We spelen voetbal, gaan paintballen en organiseren op zaterdag zelfs discussieavonden waar ze kunnen praten over politiek en andere onderwerpen die hen bezighouden.” Die avonden staan nog in hun kinderschoenen, maar Kutlusoy hoopt dat hij binnenkort wat externe experten aan het woord kan laten. “Zo kunnen we het hebben over maatschappelijke problemen, zodat de jongeren hier met tools vertrekken om hun wereld een beetje mooier te maken.”

Alleen maar Nederlands

De lesgevers zijn allemaal net afgestudeerd of zijn nog student. “Het geeft veel voldoening”, zegt Kawtar Chaatouf (27) uit Hoboken. “Het is fijn wanneer er feedback komt van de leerkrachten en je ziet dat het kindvooruitgang heeft geboekt. Zo zijn er bijvoorbeeld kinderen die vlotter lezen of wat meer vragen durven stellen in de klas. Door hier te komen, voelen ze zich wat minder alleen. Ze herkennen zichzelf in elkaar en dat helpt bij hun zelfbeeld.”

Kutlusoy is zelf van Turkse origine, en het merendeel van de kinderen dat langskomt is meertalig. “Hier moeten ze verplicht Nederlands praten”, vertelt hij. “Dat is belangrijk om de taal goed te leren beheersen.” “Ik moet toch nog vaak zeggen dat ze geen Nederlands mogen praten”, glimlacht Chaatouf. “Maar dat is vooral de eerste dagen, daarna worden ze het wel gewoon.”

Het project heeft duidelijk meer succes dan Kutlusoy had durven dromen en er is zeker nog plaats voor kinderen die nood hebben aan wat meer begeleiding. “Ze kunnen ons bereiken via de Instagrampagina’s naschoolsebegeleiding en jeugdwerkingwilrijk.” (svo)