Die ontwitting is dringend nodig aangezien nog nooit zoveel gezinnen bestonden uit één of meerdere gezinsleden met een migratieachtergrond. Zo zijn bij minder dan twee op de drie (65,5 procent) van de gezinnen beide partners van Belgische herkomst. In 2000 was dit nog bij vier op de vijf koppels het geval.

Als we kijken naar Brussel, hadden begin 2021 slechts één op de vijf samenwonende koppels allebei een Belgische herkomstnationaliteit. In 2000 was dat nog bijna de helft. In Vlaanderen lag dit cijfer begin vorig jaar op ongeveer 75 procent. Ook hier is er een duidelijke afname ten opzichte van 2000 (89,1 procent).

De samenleving evolueert demografisch op vele plaatsen sneller dan het beleid en het aanbod aan diensten, stellen de onderzoekers. Het bestaande aanbod aan gezinsondersteuning bereikt superdiverse gezinnen vaak onvoldoende.

Dit vertaalt zich bijvoorbeeld in het aantal echtscheidingen, dat hoger ligt bij gemengde huwelijken. Volgens de onderzoekers zijn gezinnen met een gemengde samenstelling kwetsbaarder. “Het bestaande aanbod van relatie- of scheidingsbemiddeling heeft een sterke middenklasse-bias en bereikt momenteel vooral witte gezinnen”, klinkt het. Daarom is een gerichte uitbouw van ondersteuning voor gezinnen met een niet-Europese achtergrond nodig.

“Beleidsmatig hebben we dan ook dringend nood aan een ontwitting van het gezinsbeleid”, benadrukken de onderzoekers. “De huidige kleurenblinde aanpak biedt nog onvoldoende garanties dat zorg of hulp op maat voor alle gezinnen toegankelijk is of bestaat in een context van superdiversiteit, omdat tal van drempels bestaan en vele organisaties vandaag nog onvoldoende divers-sensitief werken.”