Bijna dagelijks volgt Maarten Mortier de slechtvalken in onze stad van dichtbij op. “De jongen die tijdens het paasweekend geboren zijn in het Loodswezen, had ik tot nog toe enkel kunnen zien via het dak van het MAS”, zegt hij. Maar maandagavond kon hij de twee ‘pulli’ van dichtbij ontmoeten.

“We zijn met de nodige spanning naar boven geklommen”, vertelt Maarten. “Aangekomen, hoorden we de jongen roepen om eten. Toen ik door de opening in de vloer van het torentje kroop, stond ik al direct oog in oog met de twee pulli. Twee schattige donsbollen. De moeder die buiten zat, had onraad geroken en begon meteen te alarmeren en rond te vliegen. Maar dat is de normale gang van zaken bij het ringen van slechtvalken”, glimlacht hij.

In het nest merkte Mortier nog een ei op dat niet was uitgekomen. “Mogelijk was dat niet bevrucht.” Na wat tegenspartelen konden ze de twee jongen naar beneden brengen. “Daar hebben we ze gemeten, gewogen en geringd. Ze kregen een standaard aluminium ring en een zwarte kleurring met grote grijze letters. Die tweede ring maakt het mogelijk om de individuele vogel op afstand te identificeren. Al deze gegevens worden bijgehouden door de ringdienst van het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen.”

Door het gewicht en vleugellengte konden ze afleiden dat de pulli allebei vrouwtjes zijn. “Zij zijn groter dan mannetjes”, legt Mortier uit. “Toen alles genoteerd was, hebben we hen weer veilig naar boven gebracht.”

Mortier is enthousiast. “Het is al heel lang geleden dat er nog eens een broedgeval was in het centrum van Antwerpen. Vorig jaar merkte ik dat er een slechtvalk interesse had voor het torentje van het Loodswezen. Ik heb daarop AG Vespa, de beheerder van het gebouw, gecontacteerd en plaatste er een nestbak.” Met een prachtig resultaat dus.

Mortier zal de pulli zeker de komende weken nog nauwgezet in de gaten houden. “Want binnen een drietal weken zullen ze zich aan hun eerste vlucht wagen. Dat is altijd een spannend moment. Soms vallen ze en geraken ze niet meer terug omhoog. In een stedelijke omgeving is dat niet altijd zonder gevaar. Daarom blijf ik in de buurt om hen een handje te helpen als dat nodig is.”