Je woont in de buurt van Bilzen?

Matthias Schils: “Dat klopt. Het terrein van Belisia ligt op een kwartiertje van mijn deur, maar ik word zondagochtend wel eerst in Lokeren verwacht om dan met de groep samen naar Limburg terug te keren. Ik zal dus zondag langer in de wagen of de bus zitten dan op het veld te staan. Maar dat heb ik er graag voor over.”

Is de ontgoocheling over het missen van de rechtstreekse promotie al verteerd?

“We hebben geen keuze, we kunnen de klok niet meer terugdraaien en moeten vooruitkijken. Deze eindronde is een nieuwe kans. We beginnen weer van nul. Het heeft geen zin om terug te blikken naar wat mis is gegaan. We moeten deze kans weer met beide handen grijpen. Bij mij is de knop in elk geval helemaal omgedraaid.”

En proberen om het wat meer ontspannen aan te pakken?

“Je kan niet ontkennen dat van alle ploegen die een licentie voor eerste nationale vroegen, de druk bij Lokeren het grootst was. Het bestuur is ambitieus en de supporters willen zo snel mogelijk weg uit deze reeks. Dat zorgt natuurlijk voor druk. Die mag niet verlammend werken. Ik reken erop dat we zondag in Bilzen iets relaxter kunnen spelen. Al besef ik ook dat naarmate de eindronde zou vorderen, die druk wel zal terugkeren. Dat is onvermijdelijk.”

De trainerswissel mag daarop geen invloed hebben?

“Het is een goede zaak dat met Geert Dirinck en Danny Veyt twee mensen aan het roer staan die al een heel seizoen met deze groep werken. Zij kennen ons, wij kennen hen. Een nieuwe omschakeling met nieuwe mensen of nieuwe systemen zou de zaak niet vooruit helpen.”

Belisia Bilzen moet een haalbare kaart voor jullie zijn, toch?

“Op uitzondering van Tom ­Cauwenbergh, met wie ik in de jeugd van Lommel en Sint-Truiden voetbalde, ken ik de ploeg niet. Ik weet dat het een jong elftal is. Dat kan een voordeel zijn, maar ook een nadeel, want die jonge gasten zullen zich tegen ons natuurlijk willen bewijzen. En dat geldt zeker ook voor hun trainer Luc Nilis.” (ive)