Na een afwezigheid van drie weken vanwege een verrekking in de dij maakte Thomas Van Zantvoort zijn opwachting in het laatste half uur van derby.

“Ik had op een kwartiertje gerekend, maar de trainer vond het blijkbaar raadzaam om me al vroeger in te brengen”, aldus de Cappelse spits. “Ik denk dat hij op mij rekende om meer beweging en creativiteit in het spel te brengen. We hadden wel controle, maar de offensieve voortzetting kwam er onvoldoende uit. Berchem had in het eerste half uur wel het meeste balbezit, maar ook bij hen waren uitgespeelde kansen zeldzaam. Pas nadat wijzelf via Robbe Kil en Nico Lemaire na de rust dicht bij een doelpunt kwamen, konden de bezoekers echt dreigen met een uitbraak van De Kuyffer en een kopbal van Bart Cornelissen. Even later mocht ik dan wederoptreden en kon ik de wedstrijd in de goede richting laten kantelen. Vanuit een scherpe hoek kon ik met een echte spitsengoal de bezoekende doelman verschalken. Bij mijn controle zag ik dat hij al dicht was genaderd, waardoor ik opteerde voor een puntertje in plaats van een plaatsbal binnenkant voet. Dat is voor een doelman altijd moeilijk om juist in te schatten.”

Acht minuten later verdubbelde Nico Lemaire de voorsprong na een stilaan karakteristiek geworden rush, maar in de slotfase was het na het doelpunt van Verstraelen nog alle hens aan dek om de winst vast te houden. “Zowel wij als Berchem kregen het door de eerste lentewarmte wat moeilijk”, zegt Van Zantvoort. “Zeker na de tegentreffer wisten we dat we nog een slotoffensief konden verwachten. Mijn taak was de bal in de ploeg te houden en proberen de ruimte die de bezoekers gaven zo efficiënt mogelijk te benutten. In het slot werd het nog even hectisch, maar op karakter hebben we de winst over de streep getrokken.”

Vol ongeduld

Dat Van Zantvoort redenen te over had om tevreden terug te blikken op de wedstrijd, is evident. “Het was de tweede keer dit seizoen dat ik enkele weken gekwetst buiten strijd was. Dat is iets wat me in mijn carrière nog maar één keer is overkomen. Ik heb dan ook vol ongeduld afgeteld naar het moment dat ik weer kon spelen. Het was bijzonder jammer dat ik drie weken geleden al de wedstrijd tegen mijn ex-club City Pirates moest missen, maar nu hoop ik klaar te zijn voor een leuk slot van de competitie. Om een eventuele eindronde zal ik zeker niet treuren. We hebben ons nu opgewerkt tot de vierde plaats en moeten onze status eer aandoen. Ik voetbal graag en zal elke gelegenheid die zich aandient benutten om op het terrein te staan.”

Cappellen-trainer Tom Schipper miste schwung om derbywinst meer kleur te geven: “Het feit dat we de drie punten thuishouden, is het enige wat voor mij het onthouden waard is”

Wat hem als trainer van Lyra-Lierse en City Pirates niet lukte, bracht Tom Schipper zondag met Cappellen wel voor elkaar: winnen tegen de ploeg waar hij als speler mee het mooie weer maakte.

“Dat en het feit dat we de drie punten thuishouden, is het enige wat voor mij het onthouden waard is”, sprak De Schipper. “Het was niet onze beste wedstrijd, om een understatement te gebruiken. In tegenstelling tot wat we vorige week op de mat legden, zat er nu geen schwung in de ploeg. Misschien door het warme weer, maar dat is natuurlijk voor beide ploegen hetzelfde. Dat we door de afwezigheid van Stefan Verbist en Nando Nöstlinger het centrale middenveld moesten herschikken, kan ook een verklaring zijn. Posities werden anders ingevuld, wat onvermijdelijk leidt tot zoeken naar de samenhang. Als we na een uur met twee doelpunten in het krijt zouden gestaan hebben, had niemand dat onterecht gevonden. Gelukkig stond bij de bezoekers de afwerking niet op hetzelfde niveau als de voorbereidende acties”, aldus de Cappelse trainer. “Ik merkte wel dat we de bezoekers pijn konden doen in de momenten dat we de rust aan de bal bewaarden en druk naar voor zetten. Dat konden we niet lang genoeg volhouden, waardoor we zeker in de slotfase nog moeilijk onder het bezoekend offensief uit konden voetballen. Positief was zeker dat Björn Joossens en de verdediging op niveau speelden en de voorsprong tot het einde op het bord konden houden.”