Jan Auman

Het werd een indrukwekkend ceremonieel gebeuren dat de vorm aannam van een processie, zoals die vroeger bij ons en nu nog altijd in Zuid-Europese landen uitgaan. Vooraan liepen Victor, Nicolas, Noah en enkele andere van Paultjes beste vrienden. Zij hadden het initiatief genomen voor deze bijeenkomst om dat plotse afscheid een plaats te geven. De wandeling deed niet toevallig de straten aan waar de overledene zelf zo vaak heeft doorgestapt, om even gedag te zeggen aan zijn kameraden die net als hijzelf deed, ook allemaal in Koningshof wonen.

Als in een echte religieuze optocht droegen de voorgangers enkele grote portretten mee van de spilfiguur in hun en duidelijk nog veel meer vriendenkringen. Want in hun zog volgde een lange sliert ‘broers’ en ‘zussen’. Paultje stond erom om bekend dat hij ieders broer was.

Onder de aanwezigen bevonden zich ook Paultjes ouders, grootouders, juffen van de Sint-Ludgardisschool, die hem als kind in de klas hebben gehad, trainers en ploegmakkers van FC Koningshof en KSK ’s-Gravenwezel, die Paultje hebben gekend als jong voetbaltalent, meelevende buurtbewoners en vrienden die van heinde en ver naar de Schotense villawijk waren afgezakt.

Met ruim zeshonderd waren ze op de afspraak om met fakkels samen te rouwen om Paultjes plotse vertrek. Het overgrote deel van de aanwezigen waren twintigers. Maar het viel op dat je in die uitgerekte, door de villawijk slingerende rouwstoet, een speld kon horen vallen. Iedereen zat met zijn of haar gedachten bij die teddybeer van 1,9 meter met dat grote, maar kwetsbare hart.

De politie van Schoten was in samenspraak met de organiserende vrienden van Paultje discreet aanwezig om de processie veilig over de drukste kruispunten van Koningshof te leiden. Na een wandeling van drie kwartier en bij aankomst aan de kerk, werd door heel wat mensen naar het voorbeeld van Paultje en ondanks corona toch geknuffeld, een blik geworpen op de foto’s en neergelegde bloemstukken, waarna iedereen sereen huiswaarts keerde.

Paultje Bogaers uitvaart vindt volgend vrijdag plaats in de Witte Kerk in Schilde Bergen. Nu al staat vast dat Paultjes vlam nooit zal doven. We hoorden iemand het voorstel doen om Paultjes wandeling jaarlijks te organiseren. Dat zou een mooi eerbetoon zijn.(jaa)

Lees ook: “Onze bolle was ieders broer”