COLUMN. Kom terug, Clement Peerens!

Het was als een bom die insloeg toen het bericht eerder deze week bekend werd gemaakt, en de schokgolf – breaking news!, extra journaals! – die erop volgde, verspreidde zich nog vele malen sneller dan de omikronvariant. Zowel in Peking, Sidney, Londen, New York én uiteraard Boechout zelf werden prompt opvangcentra ingericht om de stroom wanhopige, zelfs ontzette mensen op te vangen. Een humanitaire ramp is en blijft een humanitaire ramp. Ook bij mij kwam het nieuws behoorlijk binnen. Eerlijk? Het voelde alsof ik van de ene moment op de andere mijn meest dierbare familielid verloren had. Een vriend. Een voorbeeld. Iemand die op elke vraag een antwoord had. Een onuitputtelijke bron van inspiratie, ook. Kortom: een rolmodel.