Voor fotograaf Eddy Verloes begon het allemaal toen hij vorig jaar op een stormachtige dag naar de Belgische kust trok. “Op het strand van Bredene kwam ik een groepje orthodoxe joden uit Antwerpen tegen. Ik waande me even in een surrealistische film met al die zwarte fladderende gedaantes. Dit moet ik fotograferen.” Amper een uur later waren de beelden ingeblikt. “Ze waren van een bijzondere schoonheid, soms filmisch, dan weer bijna een schilderij. Ik stuurde ze naar internationale fotowedstrijden en won zo onder andere de ‘Travel Photographer of the Year Award.’ Niet slecht voor een uitstapje naar de kust”, lacht Eddy.

Kleinzoon

De mensen op de foto’s werden bewust niet herkenbaar in beeld gebracht. Althans, dat dacht de fotograaf toch. “Toen ik in restaurant Hoffy’s in de Lange Kievitstraat aan het eten was, bladerde de uitbater door mijn boek. Hij was tot tranen toe bewogen en zei plots: ‘Hé, dat is mijn kleinzoon!”

Ook Guido Joris, redacteur van het Antwerpse magazine Joods Actueel, was onder de indruk en bracht Verloes in contact met Benno Barnard, een dichter met een voorliefde voor de Joodse cultuur. Barnard maakte bij een tiental foto’s een gedicht. Die werden vervolgens in het Engels vertaald en door The River Curls Around The Town op muziek gezet.

Swing

Zondag leverden in het Maagdenhuis ook journalist Geert Van Istendael, Benno Barnard (virtueel, want hij woont tegenwoordig in Engeland) en Paul Ambach een bijdrage. De beroemde Antwerpse blues- en soulzanger, beter bekend als Boogie Boy, bracht een Joodse traditional en een eigenzinnige cover van ‘What a Wonderful World’, een song die hij deels ook in het Antwaarps en het Jiddisch zong. Geen toevallige keuze: “Net zoals Hendrik Conscience zijn volk leerde lezen, deed Louis Armstrong - die door een Joods gezin werd geadopteerd en Jiddisch sprak - dat met swing. En wat brengt Boogie Boy? Swing!”

Boogie Boy kreeg een afdruk van ‘The Sea Watcher’ van Eddy Verloes mee naar huis. “Een heel bijzondere foto. De mensen kijken naar de zee en de beweging van de golven lijkt op de manier waarop een Jood bidt, bewegend van links naar rechts. Ook daar zit swing in.”

Beloofde land

Paul Ambach: “Onze gemeenschap wordt hier op een heel mooie manier in beeld gebracht. Het is een perfecte reactie op hetgeen op het carnaval van Aalst wordt getoond, wat doet denken aan karikaturen uit de jaren ’30. Op deze foto’s herken ik als echte Antwerpse, maar niet-religieuze Jood ook mezelf.”

Was het concert zondag zijn eerste sinds de lockdown? “Absoluut niet. Ik treed overal waar het mogelijk is op. Tot dusver was dat voor een publiek van 50 man, maar nu mogen het er weer meer zijn. Ik heb een tijdje in de woestijn gezeten. Niet zolang als Mozes, maar ik wilde toch zo snel mogelijk terug naar mijn beloofde land. Met een podium en een publiek.”