Toen Egied Steylaerts 18 jaar was, reed hij rond met een opgeknapte fiets. Een jaar later had hij genoeg centen gespaard voor een gloednieuw exemplaar. “Vanaf toen begon ik veel kilometers te doen”, vertelt hij. “Was ik niet met de fiets onderweg, dan deed ik wel autostop. Dat ging toen nog hé. Te voet heb ik ook veel gedaan.” De reiziger in hem was wakker.

Egied werkte als technisch tekenaar, maar onbewust was hij al kunstenaar van in de kleuterklas, zegt hij zelf. Toen hij 14 jaar was, kreeg hij de kans om privéles te volgen. Later bekwaamde hij zich aan de academie en begon hij geregeld te exposeren, van in Herenthout tot in de Verenigde Staten en Zuid-Afrika. Hij gaf onder meer lezingen aan de universiteit van Pretoria en mocht ook overnachten in een villa van de gewezen Zuid-Afrikaanse president Pieter Willem Botha. Evengoed logeerde hij er in townships, waar hij de onmetelijke armoede van dichtbij zag.

Trabantjesverf

In de toenmalige DDR oogstte Egied ook succes. Hij maakte eerst klassieke kunstwerken, maar achter het IJzeren Gordijn werd de grondslag voor zijn hedendaagse schilderstijl gelegd. “Ik had daar een vriend en collega die landschappen maakte met de verf waarmee ze Trabantjes schilderden”, zegt hij. “Hij liet die werken bewust vervormen door de kleuren te laten uitlopen. Een kunstenaar blijft altijd zoeken naar meer. Zo ben ik via hem tot mijn eigen stijl met fractalen gekomen: pigmenten die elkaar aantrekken of afstoten. Je vindt er echt allerlei figuren in terug.”

Door zijn gezondheid lukt het Egied niet meer om nog met een schildersezel te werken. Hij legt zijn doek of aquarelpapier plat op tafel. “Met een hand houd ik me rechtstaand vast, met de andere schilder ik”, legt hij uit. “Staan gaat niet lang meer, maar ik ben het mezelf verplicht om bezig te blijven. Alles wat je ziet van mijn kunst, is het resultaat van geestelijk mediteren. Als ik dat niet meer doe, dan betekent dat mijn dood. Schrijven doe ik ook nog. Onlangs deed ik nog het zetwerk van een dichtbundel en ik heb een roman klaarliggen die ik vorig jaar niet kon voorstellen door corona.”

Gedaan met reizen?

Zo‘n negen jaar geleden kreeg Egied te horen dat hij moest geopereerd worden aan dikkedarmkanker. “Uiteindelijk zijn het drie operaties geworden. Ik mag wel stellen dat ik de dood gezien heb”, zegt hij. Er volgde een langdurige en pijnlijke revalidatie. “Gelukkig ben ik daar intussen van af, maar daar bleef het niet bij. Ik kreeg er nog een virus bij op mijn ogen. Onlangs zei de professor me dat ik voor 60% blind ben, maar dat heeft vooral te maken met ver zien. Van dichtbij zie ik dus nog wel goed wat ik aan het doen ben met mijn werken.”

Door zijn gezondheid dacht Egied dat hij reiziger af was, althans tot hem het bestaan van vzw Kompaan ter ore kwam. “Ik woon in een flat van Huis Driane in Herenthout. Toen ik er tegen een verpleegster vertelde dat ik al zo lang niet meer op reis was geweest, zei ze me iets over een vereniging in Wiekevorst. Ze zocht het meteen op met haar gsm. De rest is geschiedenis.”

De Wiekevorstse vzw koppelt reizigers met een beperking of zorgvraag aan vrijwilligers die een vakantie of daguitstap zonder drempels en zonder zorgen willen begeleiden. Zo trok Egied recent twee weken naar de kust met zijn Kompaan Lut Caron. “Ik heb met haar het groot lot gewonnen”, zegt hij. “Het is haast niet te vatten wat ze allemaal heeft gedaan om mij een prettige vakantie te bezorgen. Het heeft me geestelijk en fysiek helemaal opgekrikt. Ik ben er echt een andere mens door geworden. Ik organiseer mijn leven nu zelfs anders.”

Kunst voor Kompaan

Voorzichtig denkt Egied al aan een volgende uitstap met Kompaan. Hij houdt intussen nog contact met Lut. “Zij had een idee om later misschien eens naar Limburg te trekken”, zegt Egied. “Ook met Kompaan zelf onderhoud ik een heel positief contact. Dertig van mijn werken heb ik aan hen geschonken om de werking te ondersteunen. Ze doen ermee wat ze willen, behalve ze onder de prijs verkopen.”

Wie interesse heeft in een werk van Egied, kan het kopen bij Kompaan in de Louis Van Bauwelstraat in Wiekevorst. Online vind je de werken ook terug. Dit najaar zijn de schilderijen te zien in het Heistse cc Zwaneberg tijdens Comedy For Life ten voordele van Kompaan.