Met Mbokani en Haroun opnieuw in de selectie was de Great Old eindelijk weer de Great Old. De anciens zaten wel nog op de bank, een basisplaats kwam te vroeg. Voorin rekende Antwerp opnieuw op Lamkel Zé. Donderdag had de Kameroener door zijn Europese schorsing kunnen rusten, in principe was hij wat frisser dan de rest. Na vijf minuten zette hij – goed diepgestuurd – zijn eerste actie in, maar Schmidt pareerde zijn te centraal schot.

Na die eerste kans gebeurde er lange tijd niets. Uiteraard wist Antwerp dat het een uitstekende zaak kon doen. Met Anderlecht en Genk die hadden verloren, kon het steviger tweede worden en tonen dat het ‘the best of the rest’ is. Maar het STVV van Maes is niet het STVV van Muscat begin dit seizoen. Er staat simpelweg een veel steviger blok. En de man die de heenmatch (2-3) met twee goals besliste, ging dat kunstje alvast niet herhalen. Dat was Juklerod, die na zijn (toekomstige) transfer naar Genk uit de A-kern geweerd werd.

Ook Antwerp zelf gaf weinig weg in de eerste helft. Vercauteren koos dan ook voor zijn vijf beste verdedigers. Dat betekende dat De Laet naar rechts schoof en Buta op de bank zat. De offensief sterke Portugees speelde onder Leko op een hoog niveau, maar nieuwe baas, nieuwe wetten. Vercauteren vindt dat hij in defensief opzicht nog stappen moet zetten.

Clash met Caufriez

Na een half uur dan toch eens een kans voor de bezoekers. Na een snedige counter kon Caufriez doorstomen richting doel, maar Beiranvand gooide zich goed voor diens voeten. Een redding met gevolgen, want de Iraniër bleef na die botsing liggen en moest worden verzorgd. Even kon hij nog verder, maar wat later lag hij opnieuw op de grond en moest hij hinkend naar de kant, er kwam zelfs nog een brancard aan te pas. Beiranvand was – met last aan de adductoren – al twijfelachtig voor de heenwedstrijd tegen Rangers, keepte tóch, viel dan uit en Vercauteren sprak van een ‘verergering’. Er was even sprake van een weekend rust, maar toch stond hij opnieuw in doel. Het leek nu weliswaar om een ander probleem te gaan, maar het zag er alleszins slecht uit.

De Wolf moest dan maar de nul houden, maar wanneer was Antwerp zélf nog eens gevaarlijk? Het duurde tot in de toegevoegde tijd, toen Gerkens de mee opgerukte De Laet bediende, maar die raakte niet voorbij Schmidt. In de herneming kon ook Refaelov niet afwerken. 0-0 aan de rust. Het spektakel en de doelpunten waren voor ná rust, zoals tegen de Schotten?

Comeback Mbokani

Halverwege die tweede helft stelden we vast dat we nog niet veel hadden gezien. Wat corners langs beide kanten, maar mooie combinaties of uitgespeelde kansen? Die zagen we niet. Dus wild werden we er niet van.

Plots, een kreet van Vercauteren. Hij snapte niet dat Seck rond zijn eigen zestien een overtreding had gemaakt terwijl zijn tegenstander geeneens aan de bal dreigde te komen. Slim was het allerminst en bijna liep het slecht af. Brüls verstuurde een scherpe vrijschop die Suzuki zomaar in doel had kunnen deviëren. Hij trapte echter onbesuisd over. Als je wil stunten, moet je daar gewoon scoren.

Aan de overkant moest Antwerp het met een kopbal van Gerkens - net naast - doen. En dus was het twintig minuten voor tijd toch tijd om Mbokani te brengen. De Congolees mocht voor het eerst sinds 17 januari het terrein op en kreeg Miyoshi mee in steun. Refaelov en Gerkens gingen naar de kant.

“Ritchie! Geen fouten!” Vercauteren roerde zich alwéér na een ­weggegeven vrijschop. Die werd ook binnengekopt door Lavalée, maar er ging een duwfout aan vooraf, dus Antwerp haalde opnieuw opgelucht adem. Het raakte uiteindelijk wel niet verder dan de draw. In de absolute slotfase was er nog één kansje om te scoren, nadat Lukaku een ultieme corner had afgedwongen. Met nog maar twee officiële seconden te ­spelen vond scheidsrechter De Cremer echter dat het tijd was om ermee te stoppen en floot gewoon af. Tja, zo kan je natuurlijk zéker niet scoren.