Op 19 april 1989 speelde Napoli de return van de halve finales van de Uefa Cup tegen Bayern. Frank Raes was toen in het Olympisch stadion in München. Tijdens de opwarming weerklonk Live is Life op het moment dat Maradona begon te jongleren. De camera zoomde in en het werd getoond op de grote schermen. Iedereen werd naar die beelden gezogen. “Ik stond er samen met Frank Arnesen - die toen voor de Deense tv werkte - gebiologeerd naar te kijken”, zegt Raes. “Maradona won daar al de match, zo hard was iedereen onder de indruk.”

De beelden werden niet live uitgezonden. Raes vroeg ze op bij de Duitse zender ZDF die de match had gecapteerd. “Vreemd genoeg heeft ZDF daar zelf nooit iets mee gedaan. De toenmalige BRTN betaalde er een correcte prijs voor en ze stuurden mij die videocassette op. Die lag even bij mij, maar voor Sportweekend en een documentaire over Maradona maakte ik er gebruik van. Het was niet Opus zelf die optrad, maar een coverband. Maradona speelde met de bal gedurende een drietal liedjes, maar ik selecteerde zijn beste bewegingen, knipte en plakte dat tot 2.30 minuten en monteerde alles op de tonen van Live is Life.”

De rest is geschiedenis. De Nederlandse zender NOS nam het over en eens Youtube er was ging het razendsnel. De moedermontage is vaak gekopieerd, maar als je alle versies bij elkaar telt is het filmpje al tientallen miljoenen keren bekeken. “Als ik 10 cent had gekregen voor elke view, lag ik nu in Hawaï en was ik schatrijk”, lacht Raes. “Als Messi nu een speler door de benen speelt, heeft de wereld dat binnen het uur gezien. Toen waren dat unieke beelden. Maradona knoopte nooit zijn veters bij de opwarming en wist goed dat hij gefilmd werd. Het toont welk genie hij was. Dat ritme,...Je glimlacht spontaan als je er naar kijkt.”

Nog altijd in Napoli

Diego Maradona overklaste die dag bewaker Stefan Reuter en Napoli won later dat jaar de UEFA Cup. “Live is Life wordt nu - meer dan 30 jaar later - nog altijd gespeeld tijdens elke opwarming van Napoli”, besluit Frank Raes. “Vraag maar aan Dries Mertens. De Oostenrijkse band Opus werd daardoor ook mega-populair in Zuid-Amerika en verdiende goed met die song. Ik kijk er met plezier naar terug.”