Voor de Raad van State moet het bedrag van een retributie “in een redelijke verhouding staan tot de kostprijs van de geleverde diensten”. Maar de regering heeft niet aangetoond dat ze zich baseerde op ‘correcte en pertinente informatie’ om de kost te betalen van de dienst waarvoor een retributie gevraagd wordt, vindt de Raad. Het Koninklijk Besluit van 16 februari 2015 over de retributie werd om die reden vernietigd.

In een reactie via Twitter noemt Francken het besluit van de Raad van State een “totaal verkeerd signaal”. “De stortvloed aan verblijfsaanvragen van pro-Deoadvocaten en andere handelaars in ijdele hoop moest dringend aangepakt worden”, schrijft de N-VA’er. “350 euro (tot voor kort de maximumprijs van een verblijfsvergunning, red.) is zelfs nog veel te weinig.”

Wat deze beslissing in de praktijk betekent voor vreemdelingen die in ons land een verblijfsvergunning willen aanvragen, zal nog moeten blijken. Vreemdelingen die de retributie al hebben betaald en vinden dat die te hoog was, hebben bij een eventuele rechtszaak natuurlijk wel een extra argument in handen.

Ontradend effect

De zaak was in april 2015 aangespannen door een aantal organisaties die rond mensenrechten en asielzoekers werken, zoals de Franstalige Liga voor de Mensenrechten en de MRAX (Mouvement contre le Racisme, l’Antisémitisme et la Xénophobie).

De retributie werd begin 2015 ingevoerd en raakte bekend onder de naam “vreemdelingentaks”. Op 1 juni 2019 werden de prijzen nog geïndexeerd, waardoor de belasting op een verblijfsvergunning sindsdien maximaal 358 euro bedroeg. Staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken (N-VA) wilde door de belasting in te voeren een ontradend effect creëren en het aantal oneigenlijke ­regularisatieaanvragen laten dalen.

De praktijk bestaat in alle buurlanden van België. Ook zij vragen een vrij hoog bedrag aan rolrecht bij de aanvraag van een verblijfsvergunning. In 2018 had het Grondwettelijk Hof nog alle beroepen tegen de retributie verworpen.