Vervoort, die na de Spelen van Rio in 2016 een punt achter haar topsportcarrière zette, schonk een deel van haar sportief erfgoed aan het Sportimonium. Samen met de stad Diest werd besloten om een tijdelijke expo te verwezenlijken waarin alle sportieve hoogtepunten van de atlete in de kijker worden gezet. Het publiek kan onder meer Vervoorts medailles, handbikes en erkenningstekens bewonderen, net als een heleboel foto’s en krantenknipsels. Na de expo, die loopt tot eind september, verhuist een deel van de collectie naar het permanente museum van het Sportimonium.

“Ik vind het heel bijzonder dat ik hier in het Sportimonium tussen al die grootheden mag staan”, verklaarde Vervoort. “Het is een soort van droom die uitkomt, een wens die in vervulling gaat. Bij het zien van de expo flitsten heel wat momenten uit mijn carrière door mijn hoofd: kippenvel. Ik hoop dat het publiek talrijk afzakt naar Hofstade en dat de mensen mijn boodschap onthouden. Ik wil mensen inspireren, duidelijk maken dat genieten van kleine dingen, positief zijn en karakter tonen heel belangrijk zijn in het leven.”

De ziekte slaat de laatste tijd alsmaar harder toe bij Vervoort. Om een einde te kunnen maken aan het lijden, denkt de paralympisch kampioene van Londen 2012 steeds vaker aan euthanasie. “Mijn gezondheid gaat nog steeds achteruit”, verduidelijkte ‘Wielemie’. “Ik wil toch ook dat het publiek dat beseft, dat niet alles rozengeur en maneschijn is en er een keerzijde van de medaille is. Mijn leven is zwaar, bij momenten zels mensonwaardig. Maar ik blijf dankzij de steun van vrienden en familie vechtlust hebben.”

Vervoort heeft als rolstoelatlete een indrukwekkende erelijst, met onder meer vier paralympische medailles. Op de Paralympics van 2012 won ze goud (100m sprint) en zilver (200m), vier jaar later in Rio zilver (400m) en brons (100m). In 2012 en 2015 kreeg ze de titel van Paralympiër van het Jaar.