“Te veel producten worden bewust zo gemaakt dat ze niet al te lang meegaan en niet gerepareerd kunnen worden, opdat mensen maar een nieuw exemplaar zouden kopen”, zegt Bart Staes, die het initiatiefrapport van zijn Franse fractiegenoot Pascal Durand steunde. “Deze wegwerpmentaliteit is niet langer houdbaar. Ze is niet alleen nefast voor het milieu, maar ook sociaal en economisch kunnen we de gevolgen niet langer negeren.”

Het is de Europese Commissie die met wetgeving moet komen. De parlementsleden verwachten een voor de hele EU geldende definitie voor ‘geplande veroudering’, net als een systeem om ingebouwde geplande veroudering te traceren. Er moeten ook maatregelen worden genomen die producenten ontmoedigen dit in te bouwen.

Gemakkelijker herstellen

Producten moeten bovendien gemakkelijker kunnen worden hersteld, bijvoorbeeld door te eisen dat essentiële componenten zoals batterijen en LED’s niet gefixeerd worden in producten. Door ervoor te zorgen dat er geen toepassingen worden ingebouwd die reparatie onmogelijk maken, moeten consumenten de mogelijkheid krijgen naar een onafhankelijke hersteller te stappen.

“Iedereen weet dat toestellen soms onherroepelijk in de prullenmand verdwijnen, omdat het product zo is ontworpen dat reparatie onmogelijk is”, zegt Staes. “Door de industrie te ondersteunen die inspanningen levert om producten te verduurzamen, maar ook door de consument beter te informeren, kunnen we hieraan verhelpen.”

In ons land werd twee maanden geleden nog een studie van ministers van Consumentenzaken Kris Peeters en van Energie Marie Christine Marghem gepresenteerd die aantoont dat er weinig bewezen gevallen van geplande veroudering bestaan, maar dat heel wat consumenten wel gefrustreerd zijn over de korte levensduur van hun toestellen en andere producten.