“Er is maar één ding erger dan een verschrikkelijke maaltijd geserveerd krijgen: een verschikkelijke maaltijd voorgeschoteld krijgen door obers die zichzelf heel ernstig nemen, maar geen flauw benul hebben van wat ze je allemaal aandoen. Het driesterrenrestaurant van het George V hotel in Parijs, gerund door voormalig ‘chef van het jaar’ Christian Le Squer, noem ik voortaan een plaats delict. In termen van waard voor je geld en verwachting, bezorgde Le Cinq me veruit de slechtste restaurantervaring in mijn achttien jaar carrière als recensent”, steekt Rayner van wal.

Menukaart

Hij treedt verder in detail over de dingen die allemaal misliepen op het moment dat hij er ging eten. Eerst focust hij zich op de ruimte, die luxe uitademt en naar eigen zeggen is gedecoreerd voor ‘mensen zonder schuldgevoelens’. “Er is zelfs een stoeltje voorzien voor mevrouw haar handtas”, schrijft hij cynisch. Toen hij en zijn vrouwelijk gezelschap plaatsnamen, kregen ze een menukaart. “Op die van haar stonden nergens prijzen bij. De obers keken geaffronteerd wanneer ik er een opmerking over maakte, maar gaven haar vervolgens een kaart met prijzen. Die schommelden voor één gerechtje tussen de 70 en 140 euro”, staat er te lezen.

Implantaten van Barbie

Ze bestellen verschillende voorgerechten en op de brioche van bladerdeeg na, kan de recensent ze niet appreciëren. Over een hapje, gepresenteerd op eetbare transparante gel, heeft hij geen goed woord. “Het ziet eruit als een silicone-implantaat van Barbie. Mijn gezelschap vergeleek het met een condoom dat iemand had vergeten in een stoffige kruidenierszaak”, staat er zwart op wit. Ook een gerecht op basis van uien krijgt een pak kritiek. “Het is zwart, zoals je ergste nachtmerries. En kleverig, net als de vloer op een tienerfeestje.” Er werd hen ook een hapje met passievrucht en een dip van waterkers voorgeschoteld. Ook dat vergeleek de specialist met een wreed tafereel. “Mijn lippen trekken samen zoals de anus van een kat die tegen brandnetels schuurt.” Voor de chocomousse, verpakt in tuile, als dessert is hij iets milder. “Dat is prima, maar je moet over de elastische flap kijken die erover is gedrapeerd en lijkt op een stuk verloren huid van een slachtoffer uit een brandwondencentrum.”

Geen foto’s

Tijdens het restaurantbezoek mocht Rayner geen foto’s maken, wat volgens hem heel verdacht en ongebruikelijk is. Hij deed het toch en deelde een kiekje via Twitter. En wat blijkt? Het contrast met de officiële persfoto’s van de sterrenzaak kan niet groter zijn. Hij geeft tot slot een tip aan wie met geld wil gooien op restaurant en wél lekker wil eten. “Ga naar het driesterrenrestaurant van het Ritz Hotel op Place Vendôme.” De recensent, die in totaal 600 euro betaalde voor zijn etentje, krijgt veel lof op sociale media voor zijn verslag.