De eeuwige acrobaat, de man die zijn volk leerde crossen, de beste veldrijder aller tijden, de grootste cyclocrosser. Allemaal namen die Erik De Vlaeminck werden toebedeeld. De twee jaar oudere broer van Roger was in vele zaken zijn tijd ver vooruit. Waar anderen al lopend de hindernissen namen, sprong De Vlaeminck met de crossfiets over de obstakels heen. Hij testte nieuwe types banden uit en gaf zijn kennis qua techniek door toen hij door de Belgische wielrijdersbond onder de arm werd genomen als bondscoach. Hij sloot die laatste carrière af in 2002 met een compleet Belgisch podium bij de profs in eigen land, Zolder. Mario De Clercq won daar voor Tom Vannoppen en Sven Nys.

Daarna verdween Erik De Vlaeminck ietwat in de anonimiteit en werd hij in de herfst van zijn leven ziek. De dokters constateerden bij de wielerkampioen Alzheimer en Parkinson. Hij werd de laatste jaren van zijn leven verzorgd in Wilskerke waar hij vrijdag zijn strijd tegen de ziekte verloor.

De Vlaeminck wordt door heel wat crossliefhebbers beschouwd als “de grootste aller tijden”. Zo werd hij zeven keer wereldkampioen (1966, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972 en 1973), een record, en vier keer Belgisch kampioen. Op de weg won hij onder meer de Ronde van België (1969) en een etappe in de Ronde van Frankrjk (1968).