Toon Aerts kwam veeleer toevallig in die Duitse cross terecht. “Ik was vorige week met de ploeg op stage in Calpe. Het beviel me zo goed dat ik samen met Quinten Hermans mijn verblijf tot vorige woensdag verlengde”, zegt hij. “De stage en die extra dagen kaderden in mijn doelstellingen voor eindejaar. Ik rijd in die periode slechts vier wedstrijden. Als eerstejaarsprof wil ik me niet verbranden met het oog op de kampioenschappen in januari. Bovendien wil ik de Wereldbekercrossen niet mislopen.”

“In Duitsland waren flink wat UCI-punten te verdienen en met mijn zege kan ik me de trip naar de omgeving van Lorsh niet beklagen. Hoewel, zondag kreeg ik in Overijse een flinke klop van de hamer. In de laatste twee ronden heb ik zwaar afgezien.”

Toon Aerts klopte in Bensheim geen meelopertjes. Hij reed er in de eerste ronde weg van Steve Chainel, ex-ploegmaat Jens Vandekinderen en de Duitse kampioen Marcel Meisen. “Het liep bijzonder vlot”, zegt Aerts. “Chainel bleef lange tijd op twintig seconden hangen en de anderen kwamen evenmin dichterbij.”

“Ik mag niet klagen over mijn seizoen. Na een minder opvallende start, gaat het steeds beter. Momenteel zit ik veilig voor de Wereldbekerwedstrijden die er nog aankomen. Die vormen zelfs de helft van mijn eindejaarsprogramma. Eerst Namen en Zolder, nadien pak ik er alleen Diegem en Loenhout bij. Al de rest laat ik, omwille van de kampioenschappen, links liggen. Bovendien is het als eerstejaarsprof al zwaar genoeg geweest. De ploegleiding vindt dit een verstandige aanpak en steunt me daarin.”