De titel verwijst natuurlijk naar de klassieker The good, the Bad and the Ugly. Maar heeft deze voorstelling daadwerkelijk wat te maken met de western van Sergio Leone met Clint Eastwood in de hoofdrol? Acteur Johan Petit en tekstschrijver Bart Van Nuffelen zien het zo.

“Ik heb mij wel verdiept in alle iconische westerns”, zegt Bart. “Ik wilde een verhaal vertellen over de Belgische randstad van nu. Mij vielen parallellen op met die cowboyverhalen: de eenzaamheid, de uitzichtloosheid, het gevoel dat je het recht in eigen handen moet nemen om iets geregeld te krijgen. Het is dus heel uitgesproken een western van hier. Er is geen rechtstreekse link met de film. De titel is wel meer dan een knipoog.”

Surfmuziek uit de jaren 60

Johan Petit geeft nog wat meer prijs. “Op het einde is er geen sprake van een shoot out zoals in een western. Maar de hoofdrolspelers komen wel tegenover elkaar te staan tijdens een erg noodlottig moment.”

Bij spaghettiwesterns is muziek nog erg belangrijk – denk dan vooral aan Ennio Morricone. Hoe zit dat hier? “We zoeken naar dezelfde kracht en opwinding. Die menen we te vinden in de surfmuziek uit de sixties”, vertelt Bart.

Johan Petit staat samen op de set met Bart Hollanders en Kwinten Van Heden. Zij acteren in de woestenij van Park Spoor Oost.

Toch nog een verwittiging meegeven. Het publiek maakt geen kennis met cowboys. Wel met volwassenen die pubers spelen die er niet in slagen om de juiste keuzes te maken in hun nog jonge leven.

Lees maandag het hele artikel in Gazet van Antwerpen

Van 6 tot 30 augustus, donderdag tot zondag om 20u, www.zva.be