Wat als hij had gezegd: “We hebben nu een staatssecretaris van Buitenlandse Handel én een Vlaamse minister met dezelfde bevoegdheid. Het is niet duidelijk wie wat doet, en op niet al te lange termijn moeten we daar iets aan doen.” Dan waren zijn woorden waarschijnlijk wel in de Vlaamse kranten beland. Dan had hij de discussie over een doorzichtig en efficiënt beleid voor Buitenlandse Handel opnieuw geopend. En dan had op deze plaats een ander commentaar gestaan, eentje dat voor de verandering eens niet over Bart De Wever ging, maar wel over het belang van de Buitenlandse Handel voor België, voor Vlaanderen en voor Antwerpen.

Maar, helemaal zoals we het intussen van hem gewend zijn, heeft De Wever in New York iets anders gezegd, iets dat kwaad bloed zet, namelijk dat hij wel eens zou willen weten hoe de huidige staatssecretaris van Buitenlandse Handel Pieter De Crem zijn dagen vult. Dat is gewoon een persoonlijke aanval op een lid van de regering waarvan zijn eigen partij deel uitmaakt. Hij heeft er dan wel bij gezegd dat Pieter De Crem een persoonlijke vriend van hem is, maar wat heb je aan zo’n vriend, zit De Crem zich nu ongetwijfeld af te vragen.

Waarom doet De Wever dit nu? Een echt goeie indruk zal hij met dergelijke boude uitspraken in New York niet gemaakt hebben. En het lijkt ook niet meteen de geschikte manier om de buitenlandse handel tussen de Verenigde Staten en zijn stad een boost te geven.

En dat zou nochtans zijn eerste doelstelling moeten zijn, daar in het verre New York: zijn stad promoten. Maar De Wever kon blijkbaar weer eens niet gewoon burgemeester zijn. Hij wilde vooral benadrukken dat hij ook voorzitter is van de grootste partij van het land. En passant gaf hij zijn coalitiepartner CD&V nog een sneer met de suggestie dat het staatssecretariaat voor Buitenlandse Handel speciaal gecreëerd is om Pieter De Crem een postje te geven. Een stelling die zelfs sommige CD&V’ers gisteren niet ontkenden, want over de grond van de zaak heeft De Wever geen ongelijk. Twee excellenties voor één bevoegdheid zonder glasheldere afspraken over wie wat doet, het werkt niet. Maar deze halfslachtige regeling heeft de partij van De Wever wel zelf mee goedgekeurd. Het is dan ook niet erg collegiaal om ze in het buitenland ter discussie te stellen door op de man te spelen en niet op de bal.

Het optreden van De Wever leidde gisteren en vandaag weer tot het gebruikelijke gekibbel tussen de regeringspartijen. En hijzelf stond weer eens in het middelpunt van de belangstelling, niet als de burgemeester van de grootste stad van Vlaanderen die in The Big Apple zijn eigen metropool komt voorstellen en promoten, wel als de N-VA-voorzitter die graag zijn coalitiepartners in de gordijnen jaagt. Dat is vooral heel jammer voor Antwerpen.