Want Fleetwood Mac is met de terugkeer - na een afwezigheid van zestien jaar - van Christine McVie weer compleet, en dat scheelt een stevige slok op de borrel. Ze doet de overige bandleden boven zichzelf uitstijgen.

Stevie Nicks is veel meer bij de les dan bij haar vorige passage in het Sportpaleis, Lindsey Buckingham (65) speelt en zingt als een jonge hond, en drummer Mick Fleetwood is weer zijn prettig gestoorde zelf. Al bij openingsnummer ‘The Chain’ blenden de stemmen van McVie, Nicks en Buckingham perfect. Wat volgt is een indrukwekkende reeks klassiekers: ‘Rhiannon’, een stevig rockend ‘Tusk’, ‘Big Love’ (solo en akoestisch gebracht door Buckingham), ‘Little Lies’, ‘Gold Dust Woman’, ‘I’m So Afraid’ (met ronduit briljante gitaarsolo van alweer Buckingham), een massaal meegezongen ‘Go Your Own Way’…

Nu de band weer in zijn klassieke ‘Rumours’-bezetting speelt, zit er weer vuur in Fleetwood Mac. Het concert van zaterdagavond was dan ook meer dan de nostalgietrip die het de vorige keer was: het was de terugkeer van de magie tussen vijf extreem getalenteerde muzikanten. Dat na de bisronde met ‘World Turning’ en ‘Don’t Stop’ de gewenste afsluiter ‘Songbird’ uitbleef, is dan ook maar een detail: dit was twee uur lang genieten.