Bart De Wever is erin geslaagd om zijn Antwerpse coalitie nu ook te installeren op het Vlaamse en federale niveau. Maar er is meer. Als je de verdeling van de portefeuilles bestudeert, dan stel je vast dat zijn partij de komende jaren echt toonaangevend wordt op domeinen die bij de lokale verkiezingen van 2018 en de Vlaamse en federale van 2019 doorslaggevend zullen zijn.

Veiligheid, stedenbeleid, asiel en migratie: het zit allemaal in de rugzak van N-VA’er Jan Jambon en zijn staatssecretaris Theo Francken. Maar ook sociale departementen zoals armoedebestrijding, inburgering, gelijke kansen en wonen: de N-VA-vrouwen Liesbeth Homans en Elke Sleurs hebben het voor het zeggen.

Ook het overheidsapparaat is grotendeels in handen van de N-VA. Opnieuw Theo Francken gaat vanaf nu over administratieve vereenvoudiging, zijn partijgenoot Steven Vandeput is bevoegd voor ambtenarenzaken. De administratie weet waar ze aan toe is met een partij die nog slechts één op vijf uittredende ambtenaren wil vervangen, 28% gaat besparen op werkingskosten en van plan is om een derde van de investeringen te schrappen.

En dan zijn er nog de puur economische departementen. N-VA’er Johan Van Overtveldt krijgt Financiën, en in de Vlaamse regering zit Werk & Economie bij Philippe Muyters en Mobiliteit & Openbare Werken bij Ben Weyts. Dat alles onder leiding van MP Geert Bourgeois.

Eigenlijk zijn er maar twee potentiële stoorzenders voor het centrumrechtse sociaaleconomische herstelbeleid van de N-VA. Op Vlaams niveau beheert Annemie Turtelboom (Open Vld) de kassa, en in de federale regering gaat Kris Peeters (CD&V) over werk en economie. Maar die twee staan nu ook weer niet bekend als de meest vuurrode rakkers van de Belgische politiek. De N-VA heeft dus bijna alles gekregen wat ze wilde. In 2018 en 2019 mag u beoordelen of ze uw mandaat goed heeft gebruikt.