Door het premierschap af te staan aan de liberalen - in ruil voor een zitje voor Marianne Thyssen in de Europese Commissie - voelt Wouter Beke zich een stuk bevrijd. Kris Peeters is nog wel coformateur, maar zit voortaan toch in een andere positie dan zijn collega Charles Michel. Peeters rijdt niet meer voor eigen rekening, Michel hoogstwaarschijnlijk wél. CD&V draagt minder de last van het welslagen van de onderhandelingen.

Uittredend minister van Financiën Koen Geens loste deze week al meteen een schot voor de boeg. Hij had het over een mogelijke meerwaardebelasting op aandelen. Met die opbrengst zou de personenbelasting (een beetje) kunnen worden verlaagd.

CD&V denkt ook aan een hogere btw op sommige producten en diensten. Zo kan tegemoet worden gekomen aan de vragen van N-VA en Open Vld voor een loonlastenverlaging voor bedrijven.

Tot slot breekt de partij een lans voor meer eco-fiscaliteit. De vervuiler betaalt, waardoor pakweg dieselrijders zwaarder worden belast.

Het is duidelijk dat Wouter Beke de hete adem van Marc Leemans in zijn nek voelt. De voorzitter van het ACV dreigde al met het opblazen van het sociaal overleg wanneer er een indexsprong komt. De partijtop wil de christelijke vakbond - ziekenkas - koste wat het kost te vriend houden en tonen dat CD&V de sociale waakhond is binnen deze rechts georiënteerde Zweedse coalitie.

Vandaag komt het Planbureau met nieuwe economische voorspellingen. Die zullen waarschijnlijk niet meevallen. Het gat dat tegen 2019 moet worden dichtgereden, blijft enorm. Alle doelstellingen bereiken - begroting plus lastenverlaging - lukt niet met besparingen alleen. Er zal ook naar nieuwe inkomsten moeten worden gezocht.

Open Vld en N-VA, de grootste tegenstanders van nieuwe taksen, zullen hun veto moeten laten varen. Maar ook CD&V zal een paar eisen moeten inslikken. Iedereen zal water in de wijn moeten doen.