De leerlingen Sobia, Sanae, Sigrid, Sofie, Daisy, Sabrina, Assma, Asia en Marta werkten een jaar lang aan het project. Volgens leerkracht Karin Wouters waren ze aangegrepen door de moeilijke situatie van dementerenden die vaak in een sociaal isolement terechtkomen. “Dat willen ze met dit project doorbreken. Ik vind de snoezelcocoon een prachtig initiatief.”

Snuffelen en doezelen

Directrice Helga D’hanis van woon- en zorgcentrum De Lisdodde, campus De Polder, is het daarmee eens. “Snoezelen is een samenvoeging van snuffelen en doezelen. Dankzij de cocoon, die allerlei zintuiglijke prikkels uitzendt, is het toch mogelijk te communiceren met dementerenden die zich niet meer verbaal kunnen uitdrukken."

"Samen met de andere centra, De Heergracht en het Hof Van Egmont, bieden we in Mechelen 175 dementerenden onderdak. Het is de bedoeling dat zij allemaal gebruik kunnen maken van de snoezelcocoon.”

Uniek model

De leerlingen wilden eerst een versleten stoel ombouwen tot zo’n cocoon. “We waren wel gewonnen voor dat idee, maar niet om te vertrekken van een oude stoel. We wilden er iets moois en unieks van maken. Dit is de eerste snoezelcocoon in Vlaanderen”, zegt sponsor Albatros, een Bonheidens bedrijf dat gespecialiseerd is in zitcomfort voor kinderen, gehandicapten en dementerenden.

“Voor ons is dit een geheel nieuw standaardmodel dat we nu gaan uittesten en bijschaven. Wellicht voegen we zo’n cocoon ook toe aan ons gamma. De basisvorm kwam van de leerlingen. Wij zorgden voor het technische aspect. De marktwaarde van deze stoel ligt tussen 6.000 en 10.000 euro”, weet zaakvoerder Eric De Croock. De leerlingen ontwierpen ook nog een bijpassend snoezelmatje.

Rusthuisbewoner Louis Bietz(90), fungeerde als proefkonijn. Hij nam bij een zacht muziekje plaats onder een virtuele sterrenhemel. “Zalig, nu nog een mooi meisje bij me om helemaal weg te dromen”, lachte Louis tevreden.

Leo De NIJN