De jonge vrouw gooide haar leven om en maakte haar droom waar. In plaats van een leven ver weg van het daglicht, koos ze voor een toekomst ver weg van de fabrieken, op het ritme van de natuur. "Ik heb elektromechanica gestudeerd en heb ook een tijdlang in de sector gewerkt. Maar ik voelde aan dat het toch niet mijn ding was. Daarom heb ik een opleiding biolandbouw gevolgd. Na een lange zoektocht naar geschikte grond heb ik in de zomer van 2012 dit stukje grond van twee hectare gekocht. In de winter hebben we alles aangeplant en vorige zomer hadden we al onze eerste oogst. Na dat testjaar zijn we er dit jaar helemaal klaar voor," lacht Els Vloebergh fier.

Op die korte tijd is de kale vlakte uitgegroeid tot een paradijs voor bessenliefhebbers. "We hebben hier rode, witte en zwarte bessen, braambessen, stekelbessen en druiven. In de toekomst zullen we ook kersen, okkernoten, kastanjes, hazelnoten en vlierbessen telen. Maar de grootste oppervlakte hebben we gereserveerd voor onze frambozen. Het is nu het ideale moment om ze te plukken. We hopen dat we dit jaar duizend kilogram frambozen kunnen oogsten. Ook verschillende bessen zijn al rijp."

Voor dat laatste rekent Els vooral op de klanten zelf. "Het is hier een zelfpluktuin. De mensen mogen dus zelf hun emmertje vullen. Op het einde wordt alles gewogen, de kostprijs is maar een fractie van wat je in de winkel betaalt. Op die manier hebben de klanten ook contact met de planten. Het leukste is nog om op blote voeten te gaan plukken. Dat is super ontspannend. 's Morgens is wat je plukt trouwens het lekkerste. De frambozen zitten dan vol sap."

Maar het buitenleven kent ook gevaren. "Ik heb mijn werk opgezegd en moet hier mijn kost mee verdienen. Ik heb hier heel veel tijd en geld ingestoken, maar het scheelde niet veel of alles wat tenietgedaan door de zware pinksterstorm. Ik heb toen mijn hart vastgehouden en de engelen aangesproken. Al mijn investeringen hadden teniet kunnen zijn gegaan. Maar we zijn gespaard gebleven van de hagel. Ik was toen zo blij en heb me vaak afgevraagd waarom wij gespaard zijn gebleven. Zelf zorgen we goed voor Moeder Aarde. We werken biologisch, gebruiken dus geen pesticiden maar zetten natuurlijke vijanden uit tegen bijvoorbeeld bladluizen. Misschien heeft de storm ons daarom ontzien?"

www.plukhof.be

Foto Joren De Weerdt

Bert Provoost