"Je wordt niet rijk door wat je verdient, maar door wat je niet uitgeeft. Ik heb altijd heel zuinig geleefd. Als je, zoals ik, acht dagen per week werkt, heb je gewoon niet veel tijd om geld op te doen. Zo ga ik nooit op vakantie. En bovendien waren mijn ouders en schoonouders zelf ook tamelijk bemiddeld", vertelt De Croo in Dag Allemaal. "De mensen mogen gerust weten wat ik met mijn centen doe. Al begrijp ik dat niet iedereen zo open is. Vlaanderen is eeuwenlang bezet door de Nederlanders, de Spanjaarden en de Oostenrijkers, en we zijn het gewend geraakt om ons een beetje weg te steken voor het gezag. Het principe: 'hoe minder de staat van mij weet, hoe beter'. Ik ken honderden mensen, gewone mensen, die met hun erfenis of spaargeld een appartementje hebben gekocht aan zee of in het buitenland. Maar weet je wat het probleem is? We leven in een land waar we veel te veel belastingen betalen. In een eeuw tijd verdient de staat drie keer zoveel aan iemands huis als wat die ervoor heeft betaald, door erfenisrechten, onroerende voorheffing en kadastraal inkomen."

"Daarom heb ik aan mijn beide kinderen al een deel van mijn goederen geschonken. Het is toch normaal dat je aan de toekomst dekt als je 76 bent? Als ik hen die appartementen niet had geschonken, zouden ze die over een aantal jaren toch erven, maar dan zouden ze ik-weet-niet-hoeveel erfenisrechten moeten betalen. Door die schenking vloeit er maar drie procent naar de fiscus. Dan is de keuze gauw gemaakt toch? Ik vind het de heilige plicht van ouders om hun kinderen mee te laten genieten van wat ze hebben. Mijn ouders hebben mij vroeger ook geholpen. Waarom zouden mijn kinderen al niet van de bezittingen van mij en mijn vrouw mee mogen genieten voor we dood zijn? Ik ben heus niet de enige die dat doet hoor. Meer nog: ik raad iedereen aan om hetzelfde te doen, anders gaat de fiscus met een grote hap lopen."

Photo News / Mieke Geysmans