“Als we nu plezante verhalen van vroeger vertellen over Hilde, zegt mijn vriend Luc, met wie ik al vier jaar voor het overlijden van Hilde samen ben, ‘Amai, zo heb ik Hilde nooit gekend’”, vertelt Anja Rens eerlijk. “Hij heeft haar eigenlijk nooit gelukkig gezien. Dat is confronterend, hoor. Al woonde Hilde de laatste weken bij onze ouders en wisten we wel dat het sedert de breuk met Marianne echt niet goed met haar ging. Dit hadden we nooit verwacht."

Marianne had haar in april verlaten. “En liet niets meer van zich horen”, zucht Anja. “Al waren ze zes jaar getrouwd, al hadden ze samen een kind. Het was niet de juiste vrouw voor Hilde. En Hilde voelde dit weer aan als een mislukking. Bovendien was er ook haar sterke kinderwens. Het was de bedoeling dat Hilde met dezelfde donor als Marianne ook een kind zou baren, maar zodra Ella-Louise er was, zag Marianne dat totaal niet meer zitten."

Wat die laatste spreekwoordelijke druppel was voor haar zus, blijft een groot vraagteken. “Hilde zou hebben gehoord dat Marianne en Ella naar het buitenland wilden vertrekken, dat kan een trigger zijn geweest. Maar dat zou ook de rechtszaak over de rechten op haar tournee kunnen geweest zijn. Die zaak had ze een paar dagen voor haar dood verloren. We zullen het nooit weten, maar er moet iets geweest zijn.”

Anja heeft intussen haar leven weer in handen genomen, wordt gemeenteraadslid in Kontich voor de N-VA en over drie jaar zelfs schepen. “Ik heb uitdagingen nodig.” Maar die verschrikkelijke leegte blijft. “Het heeft ons leven voorgoed veranderd. Ik denk nog elke dag aan Hilde, maar ik betrap me er wel op dat de mooie herinneringen stilaan de pijn verzachten."

Lees het volledige interview in Gazet van Antwerpen en Het Belang van Limburg.

Vragen over zelfdoding: 02.649.95.55 of www.zelfdoding.be

FRANK BUYSE