Waarom toch, Martinus? "Voor mij heeft deze tocht een morele waarde, noem het een loutering. Mijn privéleven is op verschillende vlakken ingestort, ik zie dit als een inwijdingsritueel. Ik wil als straatmuzikant mijn eigen werk gaan spelen. Wanneer ik dan aan die inspannende tocht denk, gaat dat mij veel voldoening geven."

Laten we het hopen, want de kans op een mission impossible lijkt groot. "Zo'n buffetpiano weegt al gauw 300 kilogram. Ik heb er speciale wielen onder gezet. Eens hij begint te bollen, is er niet echt een probleem. Ik vrees wel voor de hellingen aan de sluizen en hoop vooral dat ik de brug in Schoten over geraak. Het is niet de bedoeling dat ik aankom met drie hernia's."

"Ik wil het begrip pianomarathon een totaal andere invulling geven. Het is ook een ode aan alle straatmuzikanten, al wil ik vooral een bladzijde in mijn leven omdraaien. En als ik uiteindelijk in café Imperial op de Meir aankom, dan kan er hopelijk nog een recital af…"

DoPi

Foto Jan Van der Perre