"Collega's komen wel eens kijken naar een optreden en het eerste wat ze achteraf tegen me zeggen is 'Jij bent zo'n brave en rustige jongen en op het podium is dat compleet tegenovergesteld'", zegt Cliff. Maar eigenlijk is die muziek niet meer dan een uitlaatklep. "Alle emoties die ik opdoe in het normale leven laat ik los op het podium. Als er iemand jong sterft op mijn afdeling, brengt dat frustraties met zich mee. Het is eigenlijk hetzelfde als iemand die 80 km op zijn fiets gaat zitten".

En daarmee doorbreekt de jongeman ook meteen alle clichés die over dat muziekgenre bestaan. "Als je tegen de meeste mensen zegt 'death metal', dan denken ze aan iemand met lang zwart haar en zwarte nagellak die de duivel aanbidt. Maar zij hebben er verkeerd beeld van", aldus de verpleegkundige.

Tot slot wil Cliff vooral verder doen en de twee zaken blijven combineren.
"Ik volg nu ook zangles in Kalmthout en daarbij zing ik ook andere genres.
Als ik door een liedje geraakt wordt, kan ik dat appreciëren", zegt hij.
Verder droomt hij er ook van om ooit een tour door Europa te maken met zijn band. "En wie weet zit Graspop of Groezrock er ook wel in", aldus de metalzanger-verpleger.

Greet Wouters

Foto Bert Hulselmans