Voor zijn aanklacht, die op 17 augustus openbaar werd gemaakt, baseert het VN-tribunaal zich op de ingewikkelde theorie van "co-location" om mobiele telefoons te linken aan vijf verschillende netwerken die op de een of andere manier gebruikt werden voor het beramen van de moord op Hariri.

Co-location?

In de aanklacht klinkt het zo: als er "veel gevallen zijn" waarin een telefoon "actief is op dezelfde locatie, dezelfde plaats en op dezelfde datum, en binnen dezelfde tijdspanne als andere telefoons", maar de telefoons hebben geen contact met elkaar, dan is het "aannemelijk om te besluiten dat een persoon meerdere telefoons gebruikt." Zo kan volgens de aanklacht een persoon door "co-location" geïdentificeerd worden als de gebruiker van een netwerktelefoon.

Maar het idee dat "co-location" van telefoons erop wijst dat het om één enkele eigenaar gaat, is onlogisch. Het is namelijk statistisch best mogelijk dat het verkeer van meerdere gsm's samenvalt met een telefoon van een van de daders gedurende een uur of meer op dezelfde dag in de weken voor de aanslag.

In het centrale district van Beiroet, waar één van de verdachte netwerken actief was, zijn er elf zendmasten voor mobiele telefoons die elk een reikwijdte van 300 tot 1250 meter hadden, aldus expert in telecommunicatie Riad Bahsoun. Hij schat dat er binnen het bereik van deze masten tussen de 20.000 en 50.000 gsm's actief waren op een gewone werkdag.

Bron: IPS

µ

Beeld: