Kortgedingen in asielzaken gaan meestal over afgewezen asielzoekers die naar hun herkomstland worden teruggestuurd. De afgewezen asielzoeker stapt naar het Europees Hof om die terugsturing alsnog te verhinderen. Hij doet dat omdat hij - in tegenstelling tot het land dat zijn asielverzoek afwees - vindt dat er een risico bestaat dat hij in zijn herkomstland wordt vervolgd voor zijn politieke overtuiging.

Costa beklaagt er zich over dat er te veel dossiers zijn en dat dit soort dossiers vaak onvolledig is, zodat het Hof niet grondig kan oordelen. Costa wijst er ook op dat te veel aanvragen tegen bepaalde landen worden geformuleerd. Vorig jaar waren er 2.000 kortgedingen tegen Engeland, 400 tegen Nederland, 300 tegen Frankrijk. Tussen oktober 2010 en januari 2011 waren er maar liefst 1.930 kortgedingen tegen Zweden. Costa roept deze landen op tot meer samenwerking met het Hof.

In de lente van vorig jaar al wees professor Marc Bossuyt (Universiteit Antwerpen), tevens voorzitter van het Belgische Grondwettelijk Hof, op de problemen met dit soort kortgedingen. Volgens Bossuyt (foto) is het Europees Mensenrechtenhof in Straatsburg helemaal niet bevoegd voor kortgedingen.

"Het Hof van Straatsburg gaat zijn boekje te buiten door deze kortgedingen te aanvaarden. Het mag immers alleen maar nagaan of een bepaalde wettelijke regel klopt met het mensenrechtenverdrag. Het kan zich niet in de plaats stellen van de staten die het verdrag ondertekenden. Dat doet het wél in deze kortgedingen."

"Het Hof gaat asielverzoeken, die door de staten al grondig zijn onderzocht, eigenlijk opnieuw onderzoeken, terwijl het daarvoor noch de wettelijke bevoegdheid, noch de kennis van de situatie, noch de mogelijkheid om de situatie grondig te onderzoeken heeft", zo luidde het toen. Bossuyt voorspelde een enorme toevloed van dit soort kortgedingen. Zijn voorspelling komt nu op hallucinante wijze uit.